Τρικυμία στο κρανίο ενός αβγού (ή αυγού)

Είμαι ένα γέρικο αβγό. Έχω μετενσαρκωθεί πολλές φορές. Ξεκίνησα από αβγό δεινοσαύρου. Βγήκε από μέσα μου ένα μικρό Τυραννοσαυράκι.

Έφαγε ένα κάρο άλλα ζωντανά, μέχρι που ήρθε η Κενομάνια επίκληση  και το εξαφάνισε παρέα με όλους του άλλους ήρωες του Τζουράσικ Παρκ. (Εκτός από τον μελαμψό μαθηματικό, που παρ' ότι δεν έχει κανέναν λόγο ύπαρξης στο γκρουπ επιστημόνων  τη βγάζει καθαρή στο τέλος). Παρ' ότι ήμουν ΚΑΙ το αβγό του Κολόμβου, οι δύο πιο ενδιαφέρουσες μετενσαρκώσεις μου είχαν να κάνουν με το Ελληνικό Πάσχα. 

Την πρώτη, με πήραν και με έβρασαν σε καυτό νερό. Βάρβαρο το ξέρω, μα σφίγγει το δέρμα και το 'χω βιώσει αρκετές δεκάδες φορές, οπότε όλα κουλ.

Μετά όμως με έβρασαν σε ξύδι. Έσφιξε το τσόφλι αυτή τη φορά, μα βρώμαγα σαν τον Ορέστη Μακρή. Κατόπιν, με τύλιξαν με ένα καλτσόν, μου βάλανε και ένα τριφύλλι πάνω μου και με βάψανε κόκκινο. Προφανώς ήταν οπαδοί του Πλατανιά Εφ Σι. Μετά με άφησαν να περιμένω 2-3 μέρες, και ξαφνικά μια νύχτα με ξύπνησαν, και με έβαλαν να παλέψω με τα φιλαράκια που κοιμόμασταν παρέα στην πιατέλα. Ένιωσα σαν μονομάχος στην αρένα. Με κράταγε ένας παππούς που με την εμπειρία του και το σκληροτράχηλο τσόφλι μου, πήραμε φαλάγγι όλο το τραπέζι. Το μυστικό του; Έπαιζε αμυντικά. Περίμενε τον άλλο να κάνει την πρώτη κίνηση. Και έτσι κερδίσαμε. Πόσα "δώσε και κώλο αν έχεις τα κότσια" ανάγκασα τον παππού να πει εκείνο το βράδυ, δεν φαντάζεστε. Την άλλη μέρα, πέρασα και δεύτερο γύρο μονομαχίας σε φόντο ενός λάκου με φωτιά και ενός γδαρμένου ανασκολοπισμένου αρνιού που στριφογύριζε. Παρέα με τον παππού, κάναμε όλα τα εγγονάκια να κλάψουν απ την ήττα και βγήκαμε νικητές. Τελικά, με κράτησαν ενθύμιο στο σκρίνιο, μέχρι που έσκασα από τη ζέστη το ίδιο καλοκαίρι. 

Η άλλη ήταν, η φορά που γεννήθηκα σε ένα εργοστάσιο. Δεν είχα τσόφλι. Ούτε κρόκο. Ούτε ασπράδι. Ένιωθα μεγάλος. Κούφιος, μα και γεμάτος ταυτόχρονα. Και παράξενα... γλυκός. Με τύλιξαν σε ένα σελοφάν και με έβαλαν σε ένα ράφι μόνο μου. Μια μέρα, δυο μικρά λαδωμένα χεράκια έσκισαν το περιτύλιγμα  και με κράτησαν γυμνό. Μέχρι που μου έριξαν μια μπουνιά στα μούτρα  και έσπασα στα δυο. Από μέσα μου βγήκε μια χοντρή κίτρινη κάψουλα. Που μέσα είχε... δεν θα σας πω. Είχα υπογράψει συμβόλαιο εχεμύθειας με την εταιρία που έφτιαχνε τις εκπλήξεις. Και με παράτησαν σε μιαν άκρη της κουζίνας. Κατέληξα να με φάνε οι κότες. Γι' αυτό και 'γω καταράστηκα το κωλόπαιδο που δεν μπήκε καν στον κόπο να με φάει, να καταπιεί κομμάτι του ηλίθιου παιχνιδιού που είχα μέσα μου. Μάντεψε, ποιος έψαχνε τη λεκάνη του για πλαστικά πολυβόλα, για ένα δεκαήμερο...

Μουαχαχαχαχα! 

Άντε και του χρόνου, σπίτια σας.

Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Μεγάλη Ιδέα

Πριν από μερικές μέρες, είχα μια μεγάλη ιδέα. Να ζητήσω από την κυρία Παναγιώτα, την μαμά της Χριστίνας, να μας πάει στο Δημαρχείο του Δήμου Αθηναίων, να μάθουμε για τα συσσίτιο και τις άλλες δράσεις που κάνει ο Δήμος τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Ξυπνήσαμε πρωί πρωί ενθουσιασμένες, και κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία Κοντζιά. Το δημαρχείο, όμορφο και καθαρό. Η πλατεία απ' έξω, όχι ιδιαίτερα. Φτάσαμε στο γραφείο του Δημάρχου, τον γνωρίσαμε και αρχίσαμε να τον ακολουθούμε όπου πήγαινε. Είχε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να κάνει. Θα μου άρεσε να έχω τη δουλειά του. Να προσφέρω στην κοινωνία.

Καταλήξαμε σε μια αίθουσα που είχε μαζευτεί πολύς κόσμος. Μαζί τους, και ένας γλυκούλης κύριος με ξυρισμένο κεφάλι. Για κάποιον λόγο, που δεν κατάλαβα, ήταν πολύ θυμωμένος. Κάτι έλεγε για φαγητό, και ελληνική ψυχή και πως αν δεν τον αφήσουν να δώσει το φαγητό, θα δώσει σαπούνια. Δεν κατάλαβα γιατί θύμωσε ο δήμαρχος. Και τα σαπούνια καλά δεν είναι;

Ο θεόρατος φαλακρός κύριος, είχε ένα περίεργο όνομα. Το όνομα ενός γκρεμού. Ζάλογγο θαρρώ τον λέγανε. Αλλά θα σε γελάσω και δεν το θέλω. Άρχισε να φωνάζει πιο δυνατά και να βρίζει, και πήγε να τραβήξει ένα νεροπίστολο που είχε ζωσμένο στη μέση του, για να πιτσιλίσει το δήμαρχο και να γελάσουν. Δεν κατάλαβα βέβαια, γιατί είχε όρεξη για παιχνίδια ενώ ήταν τόσο εκνευρισμένος.

Εκεί κάπου πήγε να δώσει φατούρο στον Δήμαρχο. Ο Δήμαρχος όμως, που είναι γάτα, το απέφυγε. Κι έτσι το φατούρο του κυρίου Ζαλόγγου προσγειώθηκε σε εμένα. Προφανώς ο κυρ Ζάλογγος, δεν ξέρει από φατούρο, γιατί το έκανε με κλειστά τα δάχτυλα και σφιγμένη τη γροθιά, που είναι μεγάλο λάθος. Ρωτήστε και τον Γιωργάκη τον μπροστινό μου, που είναι εξπέρ στο θέμα.

Με το που με φατούριασε ο φαλακρός κύριος, άρχισε να βρίζει και άλλο και δύο νεαροί τον έπιασαν από τις μασχάλες, και τον έβγαλαν έξω απ την αίθουσα. Ο Δήμαρχος, αναστατωμένος, έτρεξε να κάνει δηλώσεις στις κάμερες, αναφέροντας με. Βέβαια, δεν με ρώτησε αν είμαι καλά, αλλά δεν πειράζει, καταλαβαίνω. Είχε δουλειά.

Σε αφήνω τώρα αγαπημένο μου ημερολόγιο. Χτυπάει πάλι το τηλέφωνο του σπιτιού. Από το μεσημέρι δεν έχει σταματήσει. Κάτι κύριοι μας παίρνουν συνέχεια και μας λένε, πως αν μιλήσουμε πουθενά, θα μας χαρίσουν σαπούνια, και θα δώσουν και φαγητό σε κάτι σκυλάκια. Δεν κατάλαβα πολλά, μα η μαμά μου είναι ιδιαίτερα ταραγμένη. Δεν ξέρω γιατί. Αφού τα σαπούνια και τα κουτάβια είναι ωραία πράματα.

Τα λέμε αύριο.

Αννούλα. 

12 ετών (όπως και χθες, χε χε) 
Φιλάκια.

Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Τρικυμία στο κρανίο μιας λαμπάδας

Ήρθε η ώρα μου. Η ώρα μας. Ήρθε αυτή η εποχή που κάθε χρόνο δεκάδες συνλαμπαδίτισσες περνούν τα πάθη του Τζίζας.

Ο εξευτελισμός

Μας ντύνουν με κουκλάκια, αρκουδάκια, μπάρμπες, μπιμπι-μπούδες, κεν κεν, άξιον μεν, άξιον χίροζ, άξιον εστί, τον Θρυλέοντα, τον Πανάθα, το Σούπερμαν, το Μπάτμαν, μπάλες, τέρματα, πατίνια και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο διεστραμμένος ανθρώπινος νους.
Φέτος, άκουσα μερικές τις έντυσαν με ομοιώματα της Κατερίνας της Στανίση(ς), που έχει μοτέρ και γυρίζει το αρνί, φωνάζοντας "Στα μπούτια στα μπούτια".

Το τέλος

Κοντά στη λήξη της μεγάλης εβδομάδας, μας βγάζουν έξω όλες μαζί. Αφήνουν πάνω μας τις κιτσαρίες που μας φορούσαν τόσο καιρό (προφανώς για να είμαστε ασορτί με αυτούς που μας κουβαλάνε - όσες έχουν κάνει ανάσταση στην επαρχία καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ) και μας βάζουν και φωτιά.
Ναι, ξέρω πως αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξης μας, αλλά λίγη αξιοπρέπεια, λίγη χρησιμότητα, κάτι βρε αδερφέ.

Εγώ ας πούμε, πάντα ήθελα να είμαι απ αυτά τα κεριά που τα ανάβουν εραστές και μετά τα στάζουν ο ένας πάνω στο γυμνό κορμί του άλλου, λίγο πριν κάνουν παθιασμένο έρωτα ξαπλωμένοι σε μια προβιά αρκούδας στο πάτωμα του μεσαιωνικού τους πύργου.
Τώρα άντε να στάξω στο παπούτσι κανενός μόμολου, που με κρατάει λες και κουβαλάει Λάιτ Σέιμπερ, ή στην καλύτερη, να καταστρέψω το διχτυωτό καλσόν καμιάς 17χρονης χωριατοπούλας με αναστάσιμο στρασάτο σούπερ μίνι, που μας επιτρέπει να δούμε μονάχα το μισό Ίστερ Μπάνι, που έχει ζωγραφισμένο στο βρακάκι της. Και ναι, αυτή είναι η θεούσα της παρέας της. Οι υπόλοιπες κορασίδες δεν κρατάνε λαμπάδες. Με το ένα χέρι γράφουν ΈσΕμΕς στον Παναγή που βάζει γκαζάκια κάτω απ τον Ιούδα, και με το άλλο παίζουν με την τσίχλα τους.

Που και που κάποιες από εμάς, οι πιο επαναστάτριες, αν τους δοθεί η ευκαιρία, κάνουν κανά τζέρτζελο. Είναι να μην πετύχουν κυρία που να 'χει τιγκάρει το μαλλί στη λακ και να το χει κάνει σαν της Αλ Μπάντενας. Κανένα Κούνγκι, κανένα Ολοκαύτωμα. Μόνο μαλλί κυρά Τασίας να δείτε, να ευφρανθεί η καρδούλα σας.

Σε λιγότερο από μια εβδομάδα δεν θα βρίσκομαι πια κοντά σας. Στη μνήμη μου, θέλω να παίξετε δυνατά το Fire Water Burn, και να κάνετε ενός λεπτού χεντμπάνγκινγ.

Υ.Γ. Αν μετενσαρκωθώ ποτέ πάλι σε λαμπάδα, θέλω να είμαι η ειλικρινέστερη λαμπάδα όλων των εποχών. "Κεν το τέλειο αγόρι: Του λες τι ακριβώς θέλεις να πει, και το λέει με την δική του φωνή". Γιατί τα κοριτσάκια ξέρουν τι θέλουν από μικρά. Πολύ μικρά.


Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Μέχρι να ξημερώσει

"Μέχρι να ξημερώσει, όλα θα είναι καλύτερα" είπε ο Τζερόμ στην αγαπημένη του Άι, ενώ μάζευε τους εμετούς της απ' το πάτωμα.
"Τι το θελες αυτό το τελευταίο ντάκιρι ρε μωρό μου; Να τα τώρα. Κρίμα το μπέργκερ που φάγαμε πριν. Έκανε και μια περιουσία. Ολόκληρα βλέπω τα κατάπινες τα καραμελωμένα κρεμμύδια ματάκια μου. Θα πρέπει να μασάς καλύτερα το φαγητό σου, γιατί έτσι όπως τα βλέπω εδώ τα πράματα, πας ντουγρού για κολικό εντέρου.

Αφού τον είδες τον Λουίτζι που είχε κάτσει στα σκαλάκια και ξερνούσε πάνω στα παπούτσια του, δεν κατάλαβες πως ήταν μπόμπα να σταματήσεις; Τέλοσπαντων. Μην στεναχωριέσαι που έκανες εμετό πάνω στον γάτο. Δεν καταλαβαίνει τίποτα ο Χάμφρι. Να φάει λίγο μπέργκερ και αυτός. Τόσα χρόνια το ζωντανό δεν είχε δοκιμάσει, κρίμα ήταν. Τον είδα να γλύφει με περισσή όρεξη τα κομματάκια απ τη γούνα του. Μην τα σκέφτεσαι όμως εσύ αυτά τώρα. Κοιμήσου." είπε και την σκέπασε με μια κουβερτούλα. Της χαμήλωσε το φως και την φίλησε τρυφερά, καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια  ώστε να αγνοήσει τα κομματάκια μπιφτεκιού που ήταν μπλεγμένα στα μακριά μαλλιά της.

Κάθισε στον υπολογιστή του και άρχισε να χαζεύει στο ιντερνέ. Δεν θα κοιμόταν άλλωστε. Έπρεπε να έχει το νου του στην αγαπημένη του μέχρι το ξημέρωμα.
Ανοίγει ένα σύνδεσμο που βρήκε στο Τουίτερ, και τι να δει;
Κάτι μακάβριο. Αποτρόπαιο. Σοκαριστηκό.

Ένας ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να κρατά ένα κομμένο χέρι και να το δαγκώνει! Αποσβολωμένος και ταραγμένος απ' το σοκ, διαβάζει βιάστηκα ολόκληρο το άρθρο.

Ο Λουίς Σουάρεζ λέει, η παιχτούρα της Λίβερπουλ, πριν μερικές μέρες δάγκωσε στο μπράτσο έναν αντίπαλό που τον μάρκαρε στενά. Και την επόμενη μέρα, όταν ο έχων προηγούμενα μαζί του Πατρίς Εβρά πανηγύριζε το πρωτάθλημα με την ομάδα του, πήρε ένα φουσκωτό χέρι από έναν οπαδό και έκανε πως το δαγκώνει.

Φυσικά, ο Ζομποβαμπιροσουάρεζ, έφαγε 10 αγωνιστηκές τιμωρία, και δεν τον υπερασπίστηκε ούτε η ομάδα του. Αφού είναι βλαμμένος (ταλαντούχος, μα βλαμμένος), καλά να πάθει.

Κρίμα πάντως που δεν έγινε όλο αυτό στην Ελλάδα. Θα είχαμε καταπληκτικές δηλώσεις και υπερασπίστηκες γραμμές.

"Ο αέρας του πήρε το κεφάλι, και το έζμπρωξε προς το χέρι του αντιπάλου κύριε δικαστά. Αυτός ξαφνιασμένος απ τον άνεμο, άνοιξε το στόμα να πει 'Βοήθα με Παναγιά μου' και έτσι βρέθηκε ίσα ίσα να ακουμπά το μπράτσο του Ιβάνοβιτς".

"Μα κύριε δικαστά, στην Ουρουγουάη είναι δείγμα αγάπης και σεβασμού να δαγκάνεις τον πλησίον σου. Δείχνει ιδιαίτερη οικειότητα και φιλικά αισθήματα. Πως φιλιόμαστε εμείς εδώ σταυρωτά, ένα τέτοιο πράμα. Αν δεν είστε γνώστης της κουλτούρας των εθνών που παίζουν ποδόσφαιρο στην πατρίδα μας, να μην είστε αθλητικός εισαγγελέας κύριε".

Το θέμα θα έκλεινε με δήλωση του προέδρου της ομάδας που θα έλεγε: "Αφού οι Τσελσίτες είναι γνωστές Κότες, του μύρισε κοτόπουλο του παιχταρά μου, και είπε να δοκιμάσει λίγο τη φτερούγα. Και γω αυτό θα έκανα. Μπε-χα Μπε-χα!".

Είχε αρχίσει να χαράζει. Η νύχτα ήταν παρελθόν. Σηκώθηκε απ τον υπολογιστή και ξάπλωσε δίπλα στο κορίτσι του. Το αγκάλιασε, και αγνοώντας την έντονη επιθυμία για μπέργκερ που του δημιουργήθηκε ξαφνικά. Έκλεισε τα μάτια του και αποκοιμήθηκε.



Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Τρικυμία στο κρανίο ενός ποντικιού

Είμαι Ποντίκι, αλλά οι φίλοι με φωνάζουν Μάους. Όχι Μίκυ, προς Θεού. Αυτόν δεν τον χώνεψε ποτέ ούτε ο ίδιος ο Ντίσνεϊ.

Με κοιτάς και λες, αραχτός είναι αυτός. Με το καλωδιάκι του, πάνω στο αφρολεξένιο το παντάκι του, παρέα με το πληκτρολόγιο που ξέρει τόσα γράμματα, φίνα θα την περνάει.

Κι όμως.

Νιώθω πιο βρώμικος και από τον Σπλίντερ που ζούσε στον υπόνομο παρέα με τέσσερις χελωνοεφήβους. Και φταίει αυτός ο σιχαμένος ο χοντρός, που τρώει τις τυρόπιττες με τα χέρια και μετά δεν πλένεται και με πιάνει και… αχχχχχχ, ανατριχιάζω μόνο που το λέω. Λιγδώνει τη ράχη μου με την λαδωμένη και ιδρωμένη χούφτα του. Τα παχουλά του δάχτυλα αφήνουν μικρά κομματάκια σφολιάτας πάνω μου, τα οποία αργότερα πέφτουν στη σχισμή ανάμεσα στα πλήκτρα μου. Και μένουν εκεί, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

Και τελειώνει με την τυρόπιτα ο χοντρός, και θέλει μετά να παίξει. Αν είχα μάτι, θα στο έκλεινα λέγοντας το "παίξει". Κατάλαβες; Όχι; Είσαι λίγο στόκος ε; Να βάλω και ένα "τον" πριν το "παίξει"; Τώρα κατάλαβες; Ούτε τώρα; Δεν πειράζει. Θα τυφλωθείτε παρέα με τον χοντρό μια μέρα.

Ναι, ο δικός μου που λες, δεν έχει καν την ευαισθησία να με πιάσει με το αριστερό. Χάλια η κατάσταση. Ούτε να τα σκέφτομαι δεν θέλω.

Αλλά το χειρότερο είναι όταν αρχίζει να παίζει τα βιντεογκέιμς του. Κλίκι κλίκι και κλίκι κλίκι. Και πιο γρήγορα, και όλο και πιο γρήγορα. Και να με κουνάει από δω, να με πηγαίνει από κει. Απότομα. Πολύ απότομα. Να θέλω να ξεράσω τη σφολιάτα που έφαγα φάση. Και επειδή είναι και άμπαλος, χάνει και με σηκώνει και με κοπανάει στο γραφείο. Λες και φταίω εγώ που δεν μπορεί να πετύχει ούτε τον δεμένο πάνω σε στύλο Σούμο που του έβγαλε το παιχνίδι όταν κατάλαβε πόσο άχρηστος είναι.

Στο τέλος της μέρας, χαλαρώνω και παίρνω έναν υπνάκο. Οφείλω να το πω, μερικά βράδια μου είναι ξεκούραστα. Εκτός αν είναι απ' αυτές τις νύχτες. Τις υγρές, πως τις λένε. Που ιιιιιου, βλέπε παραπάνω, ολ όβερ εγκέν. Τόσο χάλια που αντί για "κλικ", θ' αρχίσω να κάνω "μπλιχ" σιγά σιγά.

Το μεγάλο μου όνειρο είναι να γίνω ασύρματο. Ούτε καλώδια ούτε γιουεσμπι να μην ξέρεις πως να τα βάλεις, τίποτα. Ανεξαρτησία. Μια μέρα θα τα καταφέρω.

Ιτς μάι νίντο.

Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Μάθε πως να γίνεις πλούσιος

Αγαπητέ αναγνώστη. Απευθύνομαι σε σένα, που πριν 2 μήνες με είχες βγάλει απ' τα ρούχα μου επειδή ρώταγες τον κύριο Γούγλη, αν "Πηγαίνουμε για πόλεμο".

Προφανώς, τώρα που σου εξήγησα πως δεν έχεις να φοβάσαι μήπως χρειαστεί να παίξεις Κόλ οφ Ντιούτι στους δρόμους της Αθήνας, αποφάσισες να... γίνεις πλούσιος.

Ποιός θα σε βοηθήσει; Ποιός; Ποιοοοος;

Μα φυσικά ο Γούγλης που ξέρει τα πάντα:

-Κυρ κυρ κυρ Γούγλη! Πως θα γίνω πλούσιος;
-Ααααα, είναι πολύ απλό παιδί μου. Πάρε ένα πόδι νυχτερίδας, 4 δράμια κύμινο, ένα κεφάλι από Ευχούλη και βράσε τα μέσα σε λίπος  αγγουριού. 
-Μαααα, το αγγούρι δεν μπορεί να βγάλει λίπος κυρ Γούγλη.
-Ούτε και συ μπορείς να γίνεις πλούσιος! 
-Γιατί;
-ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ!
-Μα...
-Και πες πως γίνεσαι. Τι θα κερδίσεις απ αυτό; Αφού είσαι ήδη ευτυχισμένος. Τι παραπάνω θες;
-Αλήθεια κύριε; Είμαι ευτυχισμένος;
-Μα φυσικά. Η άγνοια είναι ευτυχία, και εσύ αγνοείς κάτι πάρα πολύ βασικό. Άρα είσαι ευτυχισμένος.
-Τι αγνοώ καλέ κύριε;
-Πως είσαι ΗΛΙΘΙΟΣ!

Αυτά θα απαντούσε ο κύριος Γούγλης σε έναν έναν σας ξεχωριστά, αν φυσικά τον είχα προγραμματίσεις εγώ, και όχι αυτοί οι άμπαλοι Αμερικάνοι.

Αντ' αυτού, σε ωθεί στο να αγοράσεις το βιβλίο ενός τύπου, που θα σου μάθει λέει, πως να γίνεις πλούσιος στην Ελλάδα του σήμερα. Βήμα βήμα. Μόνο με 15 ευρώ.

Η στήλη, εξασφάλισε μερικά αποσπάσματα του βιβλίου, για να σου δώσει μια γεύση.

Κεφάλαιο Ι.
"Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! [...] Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος!"

[...]

Κεφάλαιο VI.
" Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! [...] Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας!"

[...]

Επίλογος του συγγραφέα.
Είσαι βλάκας, ηλίθιος και χαζός! Ευχαριστώ που αγόρασες το βιβλίο μου. Έγινα εγώ πλούσιος, και ο εκδότης μου πλουσιότερος. Πάρε μια καραμελίτσα.

Μέχρι και εκεί σε ξεγέλασε αγαπημένε αναγνώστη. Γιατί η καραμελίτσα είχε γεύση ΟΥΖΟ.  Και σε κανέναν δεν αρέσουν οι καραμέλες με γεύση ούζο.
Πήγαινε τώρα να ακούσεις την νέα διαφήμιση του Τζάμπο να χαρείς.


Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

"Το Απαγορευμένο" - Μια ιστορία άγριας αγάπης

Αυτή τη βδομάδα οι άνθρωποι που μου δίνουν φράσεις-κίνητρα για να γράφω, είχαν την φαεινή ιδέα να βάλουν κάτι... στα αγγλικά. Το αποτέλεσμα; "Throw your arms around me" έγραφε μέιλ που έρχεται κάθε Παρασκευή βράδυ στις 23:23 ακριβώς, και ανοίγει μονάχα μετά από έλεγχο αμφιβληστροειδούς, ώστε να μην μάθει κανείς ανταγωνιστής την θεματολογία της εβδομάδας.
Η "πονηρή" σημείωση που συνόδευε τη φράση έλεγε,
 "Για να σε δω και στα ρομαντικά...". 

"Ας δοκιμάσουμε", λέω εγώ.

Ήταν ψηλός, όμορφος και στιλάτος. Φορούσε πάντα κοστούμι. Ποτέ δεν τον είχαν δει να κυκλοφορεί με την ίδια γυναίκα δυο φορές. Κάτι σαν τον Barney Stinson, αλλά σε πιο μελαχρινό και πιο γεροδεμένο.
Ζούσε σε μια τεράστια μονοκατοικία λίγο έξω απ το Μόναχο, που όμως κανείς ποτέ δεν είχε να πει κάτι για το εσωτερικό της.


Ήταν καλλίγραμμη, όμορφη, με εντυπωσιακό σώμα και βλέμμα έτοιμο να ερωτευτεί.
Καθόταν μόνη στο μπαρ σαν κάτι να περίμενε. Έπιασε το κινητό της, διάβασε κάτι, το έβαλε στο τσαντάκι της και ετοιμάστηκε να φύγει.
Ήταν η ευκαιρία που έψαχνε.
Την πλησίασε και της ζήτησε να την κεράσει ένα ποτό. Δεν μιλούσε Γερμανικά, και έτσι η συζήτηση συνεχίστηκε στα Αγγλικά.

Τα πράγματα δεν άργησαν να εξελιχθούν. Ύστερα από τις τρεις πιο ευχάριστες ώρες της ζωής του, της είπε ντροπαλά να την πάει σπίτι του να δει τη συλλογή του.
"Πολύ χαζή δικαιολογία για έναν τόσο ενδιαφέροντα τύπο" σκέφτηκε, αλλά δεν την πείραξε. Ήδη είχε αρχίσει να τον ερωτεύεται.

Μπήκαν σπίτι του. Την έπιασε, και την φίλησε. Δεν ήξερε αν έφταιγε το αλκοόλ, αλλά ένιωθε κάτι πρωτόγνωρο.  Ίσως είχε αρχίσει να την ερωτεύεται.
Την οδήγησε στο υπόγειο. Έφτασαν σε μια θωρακισμένη πόρτα με πολλές κλειδαριές και της είπε πως εκεί βρισκόταν η συλλογή του.

Την άνοιξε. Η θερμοκρασία ήταν αφύσικα χαμηλή. Σαν να έμπαιναν σε ένα γιγάντιο ψυγείο.
Άνοιξε τα φώτα και τότε αυτή κατάλαβε πως ήταν όντως μέσα σε ένα γιγάντιο ψυγείο.
Στους τοίχους, κρεμασμένα από τσιγκέλια δεκάδες κομμένα ανθρώπινα χέρια. "This is my arms collection" της ψιθύρισε στο αυτί.

Έφταιξε η απότομη εναλλαγή της θερμοκρασίας; Πέρασε άραγε η επίδραση του αλκοόλ; Ούτε αυτός κατάλαβε. Κατάλαβε όμως πως σίγουρα δεν ήταν ερωτευμένος, και αυτή ήταν ένα ακόμα κομμάτι της συλλογής του. Την χτύπησε με δύναμη στο κεφάλι και αυτή σωριάστηκε ημιλιπόθυμη στο δωμάτιο.
"I am cold". Ψιθύρισε. Είχε όμως καταλάβει. "Throw your arms around me, before you kill me. I want to die, near the only thing you love" είπε.

Δεν της έκανε το χατίρι. Σιγά μην ξεκρέμαγε όλη του τη συλλογή. Της έκοψε τα χέρια, τα κρέμασε στον τοίχο και την υπόλοιπη την έκανε κομμάτια και την πέταξε στο ποτάμι.

Και έζησε αυτός καλά, και αυτήν την ξέβρασε το ποτάμι σε μια όχθη που έπαιζαν παιδάκια.

-----------------

Ελπίζω να τα κατάφερα και στο ρομαντικό.
Τα σέβη μου.

Μην είσαι αχάριστος ρε γαύρε

Μα ρε φίλε γαύρε! Είσαι αχάριστος. Ναι, καλά διαβάζεις. Α Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ο Σ !

Είσαι πρώτος σε πρωταθλήματα. Πρώτος στη βαθμολογία. Πρώτος σε νίκες. Πρώτος σε εισιτήρια. Πρώτος που τον λέει αχάριστο επίσημη ανακοίνωση ποδοσφαιρικής ομάδας παγκοσμίως (Εκτός από μια τοπική ομάδα στο Περού, οπού οι οπαδοί της έχουν το παρατσούκλι "Οι αχάριστοι" - "Los Ingratos").

Γιουχάρεις τον πρόεδρα επειδή έχεις πάρει το πρωτάθλημα απ’ τον Οκτώβρη και ο αιώνιος αντίπαλος στην χειρότερη χρονιά της ιστορίας του σου κάνει πλάκα εντός και εκτός έδρας; Και αν δεν ήταν τόσο γκαντέμης όσο συνήθως θα είχε γράψει "Ήττα" το Αλμανάκ;

Ρε, τον πρόεδρα ρε; Που από το υστέρημα του, χωρίς κανένα αντάλλαγμα σε κάνει μάγκα τόσα χρόνια; Που φροντίζει ανιδιοτελώς για να μπορείς εσύ να πηγαίνεις στο ταμείο ανεργίας με ψηλά το κεφάλι και να κάνεις πλάκα στον κύριο Γιώργο τον κλητήρα;

Τι δίνεις εσύ σε αυτή την ομάδα;

Ορίστε;

Τι εννοείς πληρώνεις εισιτήριο; Αγοράζεις διαρκείας δέκα χρόνια τώρα με 700 ευρώ το χρόνο; Και άλλα 1000 ο πατέρας σου; Έδωσες άλλα 30 ευρά για να πάρεις και τη γυναίκα στο ντέρμπι; Αγοράζεις τις εφημερίδες του πρόεδρα για αντικειμενική ενημέρωση; Πληρώνεις συνδρομητικό κανάλι απ’ όπου παίρνει ποσοστό ο πρόεδρας; Τώρα που το λες, σα να χεις ένα-δυο-δεκαπέντε λόγους να γκρινιάζεις. Εγώ αποχωρώ. Βρείτε τα. Γράψε λάθος. Τα πάμε. Πάω στην τρύπα μου. Πες μου ΦΑΠ και καλά θα μου πεις.

Μα να σε πει αχάριστο; Ντάξει... Χοντρό.