Τρικυμία στο κρανίο ενός... τυριού

 Είμαι ένα τυρί. Ζω και μεγάλωσα στο Βολτέρο Κοζάνης, που αριθμεί 73 μόνιμους κατοίκους και 734 πρόβατα. Περνάω πολύ ωραία στο χωριό. Δεν έχουμε σε τίποτα να ζηλέψουμε την πόλη. Ούτε καν στην τεχνολογία, τα αμάξια και τις μηχανές.

Μιας και είπα για μηχανές, να σας πω για την πρόσφατη εμπειρία μου με την μηχανάρα του φίλου μου του Γιώργη που καβάλησα. Δεν μιλάμε για μοτοσυκλέτα. Μιλάμε για μια υπερμηχανή, η οποία έχει 854 ίππους (στην κάθε ρόδα γιατί είναι πρωτότυπο μοντέλο 2επί2, σύνολο 1708, γέννησαν και δυο φοράδες 1710) και την πήγα ξουράφι στην Εγνατία. Μιλάμε για το Βολτέρο-Θεσσαλονίκη 17 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα και 5 δέκατα. Μετρημένα με το αυθεντικό Ρόλεξ που αγόρασα 45 ευρά από παλικάρι που δούλευε στο εργοστάσιο της εταιρίας στην Αλβανία και είχε λουφάρει κάμποσα για να τα πουλήσει στο πανηγύρι να βγάλει τα έξοδα για το στριμπτιζάδικο στο Κηφισοχώρι. Και όλα αυτά χωρίς να μου σβήσει το Μάλμπουρο το κόκκινο που είναι βαρύ και ασήκωτο γιατί είναι από ειδικό χαρμάνι που κάνει εισαγωγή απ' την Κολομβία ο περιπτεράς στην πλατεία της Ασπροπλαγιάς.
Να πηγαίνω εγώ στην Εγνατία και πίσω μου, Τούφα το ντουμάνι.
Άλλη οδηγική εμπειρία σε λέω.

Πωπωωωω. Γιατί τα θυμήθηκα τώρα; Γιατί; Αχχχ. Πάω να αρμέξω τίποτα, μπας και βγει η επιδότηση να πάρω και γω μια τέτοια. Αυτή η κρίση μας έχει γονατίσει. Πάνε τα λεφτά της Ευρώπης. Τα τρώνε άλλοι τώρα και δω η αγροτιά δεν έχει βετζίνα να βάλει στο Καγιέν.

Λαμόγια.

Σεξ δίχως όρια

5η γοογλερική επιλογή στην εβδομαδιαία αναζήτηση «σεξ»

Όπως έχουμε ξαναπεί, στο στρατό συναντάς πολλά είδη ανθρώπων.

Παράξενα είδη. Αστικά, βουκολικά, τροπικά.

Στο στρατό θα ακούσεις τα πάντα. Ιστορίες με αμάξια που είχαν 980 άλογα και τσαμπουκάδες που κατέληξαν με τους ήρωές μας να έχουν κάνει τον Ζαμπίδη να τους παρακαλά για έλεος.

Ό,τι και να ειπωθεί, όμως, θα το εκμηδενίσει ο πάλιουρας που είναι από φτωχή γειτονιά της Αττικής και ξέρει να εκτιμά αμάξια, μηχανές και γκόμενες. Έχει βραχνή φωνή, και ύφος Πρετεντέρη όταν απευθύνεται σε νεοεκλεγέντα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ:

"Άκου με εμένα μικρέ που είμαι 20 χρονώνε, έχω φάει τη ζωή με το κουτάλι, δουλεύω απ' τα 8 μου κι έχω κάνει και 7 μήνες θητεία και ξέρω καλύτερα. Το νόημα στη ζωή αυτή δεν είναι τα μοτοσακό. Είναι το μ**νί.
Άπαξ και τον έχεις εικοσιπέντε (25) πόντους (cm) όπως εγώ, με λίγη προπόνηση, τα πάντα είναι δυνατά.
Θα πρέπει να πας σε 2-3 μπουρδελάκια, να σου μάθουν οι κυρίες τα κόλπα. Μεγάλες δασκάλες σου λέω. Μετά με 1-2 παντρεμένες και μερικά μπαζάκια. Γιατί αν δεν μπαζώσεις, δεν μπορείς να χτίσεις.
Τότε, θα 'χεις γίνει μάστορας. Θα μπορείς να πηδάς για ώρες. Μέρες. Εβδομάδες.
Ναι ρε! Μην γουρλώνεις τα μάτια. Συνεχόμενα σου λέω. Αρκεί το κορμί σου να μπορεί να το στηρίξει. Γι' αυτό πάω γυμναστήριο εγώ. Για να αντέχω.
Τότε λοιπόν, θα κάνεις όνομα στην πιάτσα. Και με τους 27 πόντους σου... ΤΟ ΞΕΡΩ ΡΕ ΠΩΣ ΠΡΙΝ ΕΙΠΑ 25. ΜΠΑΓΛΑΜΑ. Με το πολύ σεξ αυτό μεγαλώνει ρε κακομοίρη! Τόσο άσχετος είσαι; Και πού είχα μείνει; Α ναι. Θα το μάθει ο κόσμος αυτό, θα φτάσει και στα αυτιά κανενός μοντέλου. Θα έρθει να σε βρει. Θα το σκίσεις και θα σε κάνει θεό. Θα το πει στις φίλες της και μετά θα έρχονται να σε παρακαλάνε. Και τότε μιλάμε για ΣΕΞ ΔΙΧΩΣ ΟΡΙΑ!

Σίγουρα θα σε χώσουν και στην τηλεόραση σε καμιά εκπομπή, θα σε ψωνίσει κανά φραγκάτο γριόνι και ΤΣΑΚ! Την έπιασες την καλή.
Άκου με που σου λέω. Δεν θες να αρχίσω να λέω ονόματα που έχουν περάσει απ' το κρεβάτι μου, γιατί δε θα κοιμηθείς απόψε. Μάτι δε θα κλείσεις.

Άντε τώρα ρούφα το αβγουλάκι σου".

Τρικυμία στο κρανίο... του δυόσμου

Είμαι αρωματικός.
Είμαι μυρωδάτος.
Είμαι γευστικός.
Είμαι έντονος.
Δεν γίνεται να περάσω απαρατήρητος.
Βγαίνω και σε τσίχλα.

Ναι, κυρίες και κύριοι, καλά μαντέψατε.
Είμαι ο Δυόσμος!

Γιατί μιλάω με τέτοιο στόμφο και ενθουσιασμό για μένα;
Μα γιατί το αξίζω φυσικά.

Για σκεφτείτε το.

Είμαι πρωταγωνιστής της Ελληνικής κουζίνας εδώ και πολλά πολλά χρόνια.
Με βάζουν παντού. Από μακεδονίτικες πίττες, μέχρι κρητικά καλτσούνια.
Πάω παντού. Και μην ακούτε την προπαγάνδα για τον μαϊντανό. Αυτά είναι δάχτυλος του ΣΥΡΙΖΑ για αποσταθεροποίηση και έξοδο απ' το ευρώ. Εγώ μόνο πάω παντού.
Δροσίζω τις αναπνοές δεκάδων ανθρώπων καθημερινά. Ερωτευμένων, κοινωνικών, μαθητών που θέλουν να κρύψουν την τσιγαρίλα του πρώτου διαλείμματος.
Πλέον όμως, βρίσκομαι και στο δημοφιλέστερο των δημοφιλέστερων.
Στο ποτό των ποτών.
Στο κοχτέιλ των κοχτέιλζ.
Το ΜΟΧΙΤΟ!

Όλοι οι κουλ τύποι πίνουν Μοχίτο. Όλες οι γαμάτες τύπισσες, λερώνουν με το κραγιονάκι τους καλαμάκια ρουφώντας ένα δροσιστικό, εντυπωσιακό και εύγευστο Μοχίτο.
Και ποιος κυρίες και κύριοι κάνει ένα Μοχίτο τόσο υπέροχο;
Μα εγώ φυσικά! Ο Δυόσμος των δυόσμων. Ο Βασιλιάς των ζαρζαβατικών. Ο Κινγκ Τζόφρι των μυρωδικών.
Εγώ και μόνον εγώ.

Αποχωρώ. Πάω να γίνω ένα με ένα μεγάλο κουτάλι μαύρη, κατάμαυρη, τόσο μαύρη που κάνει την Ναόμι Κάμπελ να δέρνει την καμαριέρα της, ζάχαρη.
Και να γίνουμε τα βασικά συστατικά του δημοφιλέστερου ποτού και του φετινού καλοκαιριού.

Σας φιλώ δροσιστικά στα δόντια.

Στα υπόγεια είναι η θέα

Ανέβηκε στο A for Athens με σκοπό να περάσει εκεί το απόγευμά του.
Ακούμπησε το λευκό Άιφον στο τραπέζι και παρήγγειλε καφέ. Κοιτώντας την τιμή, σκέφτηκε πως θα είναι κάποιο πολύ σπέσιαλ Κολομβιανό χαρμάνι.
Δεν ήταν.

Σήκωσε το τηλέφωνο και έκανε αυτό που όφειλε.
Όχι, δεν φώναξε την αγορανομία. Τράβηξε φωτογραφίες.
Τον καφέ του. Τον καφέ του με μαύρο καλαμάκι. Τον καφέ του με πράσινο καλαμάκι. Τον καφέ του με λευκό καλαμάκι. Τον καφέ του χωρίς καλαμάκι. Τον καφέ του με την χλέπα της σερβιτόρας που της ζήτησε τόσα καλαμάκια.
Όταν τελείωσε, σήκωσε τα μάτια και κοίταξε τη θέα. Είχε ακούσει τόσα γι αυτή.
Ζήτησε τον κωδικό του "Γουί Φι", από την άλλη σερβιτόρα αυτή τη φορά.
Συνδέθηκε, και ανέβασε τον φρέντο του στο Φέισμπουκ με τίτλο "Kafedarrraaaaaa!!!!!1".
Πήρε απευθείας 12 λάικς.
Αμέσως μετά τον φίλτραρε στο Ίνσταγκραμ και τον ανέβασε με δεκατέσσερα (14) τάγκς που ξεκινούσαν με το #insta (#instaCoffee #instaGreece #instaKanteMouLike #instaTaFiltraMeKanounNaNiwthwTerastiosFwtografos #instaMaKoitaToEinaiAristourgima #instaOxiKoitaToAfrogalaKaiPesMouPosoGamatosEimai, ήταν μερικά από αυτά).
Πήρε μόλις 6 λάικς.
Τέλος, μπήκε και στο τουίτερ και γκρίνιαξε επειδή ήταν υπερτιμημένος ο καφές και η σερβιτόρα αγενής.
Πήρε όλα-όλα 2 φαβς και κανέναν ριτουί.

Πλήρωσε τον καφέ του και περίμενε το ασανσέρ. Όλη αυτή την ώρα τον έτρωγε:
"Τι τους έχει πιάσει όλους με τη θέα σ' αυτό το μαγαζί. Δεν καταλαβαίνω."

Κατέβηκε στο δρόμο και περπάτησε στην Αθηνάς.
Έστριψε στην Σοφοκλέους και κατευθύνθηκε προς το στέκι του.
Κατέβηκε μερικά σκαλιά και βρέθηκε στο υγρό υπόγειο με τους ξεφτισμένους τοίχους και τον χαμηλό φωτισμό.
Κάθισε στο πρώτο τραπέζι που βρήκε.
Μια κοπέλα που δούλευε εκεί τον πλησίασε και ρώτησε ευγενικά:
"Τέλει κουρό;"
Της έγνεψε καταφατικά, και άραξε πίσω στην καρέκλα του για να τη θαυμάσει.
Κοιτώντας τις έντονες καμπύλες της συλλογίστηκε:
"Ποιες ταράτσες ρε; Στα υπόγεια είναι η θέα!"

Τρικυμία στο κρανίο ενός... μαγιό

Νομίζεις εσύ τώρα που με βλέπεις έτσι με ζωντανά χρώματα, περίεργα σχέδια και όλη μέρα στην παραλία και στα μπιτσόμπαρα, πως την περνάω φίνα και θα 'θελες να 'σουν εγώ.

ΧΑ! Ας γελάσω μέσα στα μούτρα σου. Κακομοίρη.

Ρε, ξέρεις με τι έχω να κάνω εγώ; Ξέρεις;

Έχεις σκεφτεί ποτέ;
Ρε, βαρέα και ανθυγιεινά θα έπρεπε να μου κόβουνε. Όχι να με ζηλεύουνε κι από πάνω.
Γελάς ρε; Τι γελάς; Έλα να στα πω όμορφα, έλα να στα εξηγήσω ωραία, να μάθεις μπαλίτσα απ' τον άρχοντα.

Καταρχάς. Ήλιος.

Ξέρεις πως καίει; Ξέρεις πως μου καταστρέφει το χρώμα και το ύφασμα;
Αυτούς τους βλέπεις να βάζουνε τόνους αντηλιακά για να μην καούνε;
Εγώ; Εγώ; Εγώ δεν καίγομαι νομίζεις; Φυσικά και καίγομαι. Αλλά ποιος νοιάζεται; Αρκεί να της κάνω ωραίο κώλο και τέλος. Δεν τη νοιάζει τίποτε άλλο.
Και στην τελική, ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΥΦΑΣΜΑ ΕΙΜΑΙ ΚΥΡΑ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΥΤΕ Ο ΦΟΥΣΤΑΝΟΣ ΝΑ ΣΤΟΝ ΑΝΟΡΘΩΣΩ, ΟΥΤΕ Ο ΧΟΥΝΤΙΝΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΩ ΤΗΝ ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΔΑ. Άντε μια ώρα στον καθρέφτη μας ζάλισες.

Έχω νεύρα θα μου πεις. Και δίκιο θα 'χεις. Γιατί το μαρτύριό μου δεν σταματάει στον ήλιο.
Το αλάτι πού το βάζεις; Μην απαντήσεις. Πάνω μου το βάζεις.
Όλη μέρα μέσα στο αλάτι. Μετά με τυλίγουν σε μια υγρή πετσέτα και ΑΝ το βράδυ το θυμηθούν, παίζει να με ξεπλύνουν με λίγο νεράκι. Για σαπούνι ούτε λόγος. Στο τέλος του καλοκαιριού και αν.

Δεν σου έφταναν αυτά; Το ότι κάνω όλη μέρα παρέα με το "τέτοιο" της, το έχεις συνειδητοποιήσει ποτέ; Αν είσαι άντρας θα πεις "Γαμώ ρε μάγκα μου!".
Ναι καγκουρένιε φίλε μου, ξέρω πως "αυτό" είναι ο στόχος της ζωής και της ύπαρξής σου, το ονειρεύεσαι και το κυνηγάς όλη μέρα και όλη νύχτα, αλλά εγώ τι φταίω;
Τι φταίω να κάνω παρέα με τρίχες και ιδρώτα και... ψείρες καμιά φορά (με είχε πάει κάποτε για ελεύθερο κάμπινγκ και ελεύθερα ήθη, στην Οινούσα. Μη τα πω καλύτερα. Θα χάσεις τον ύπνο σου); Το επέλεξα; Δεν το επέλεξα! Κάντε μου τη χάρη λοιπόν.

Μια μέρα θα την εκδικηθώ. Πού θα μου πάει. Θα γλιστρήσω μέσα στο νερό, θα κολυμπήσω στο κοντινότερο ρεύμα, θα φύγω μακριά και ασ' την να δείξει σε όλους, πως η στάση ζωής της είναι το... θαμνάκι.

Τά 'παμε.

Πάμε καφενείο

"Πάμε καφενείο", γκουγκλάρατε αυτή την εβδομάδα.

Να πάτε όμως καφενείο, γιατί όπως σας κόβω, μόνο απ' έξω περνάτε.
Πρέπει να πάτε, γιατί είναι το άντρο της σκέψης, του διαλόγου, και της φιλοσοφίας.
Οι αρχαίοι Ελληνες κάθονταν στα χωράφια, που τώρα είναι τα μπαράκια της Καρύτση, και φιλοσοφούσαν. Οι (όχι και τόσο) νέοι Έλληνες, το κάνουν στα καφενεία.
Εκεί μπορείς να ακούσεις και να μάθεις τα πάντα. Θα βρεις όλα τα επαγγέλματα, από γιατρούς έως οικοδόμους. Όλοι έχουν κάτι να πουν. Και θα το πουν.
Οι θαμώνες χωρίζονται σε 3 κατηγορίες:
- Αυτούς που τα ξέρουν όλα και θα πολεμήσουν μέχρι θανάτου για το δικαίωμά τους να πιστεύουν πως έχουν πάντα δίκιο. Ακόμα και αν τους φέρεις δεδομένα που αποδεικνύουν πως η γη ΔΕΝ είναι επίπεδη όπως διατείνονται, αυτοί θα γελάσουν στα μούτρα σου και θα σε αποστομώσουν, λέγοντάς σου πως έχασες 3-0 στο τελευταίο ντέρμπι, και να κάτσεις στη γωνιά σου.
- Αυτούς που έχουν την γνώμη τους και τη λένε με πάθος και παρρησία. Αλλά όταν οποιοσδήποτε άλλος πει οτιδήποτε διαφορετικό απ' όσα μόλις είπαν, αυτοί θα σκύψουν, θα κοιτάξουν το πάτωμα και θα πουν, "Ναι Ιορδάνη, δίκιο έχεις. Αφού βλέπουμε ξεκάθαρα με το μάτι πως η γη είναι επίπεδη, τι να λέμε τώρα".
- Αυτούς που είναι... Ταξιτζήδες. Ξέρουν τα πάντα, έχουν σπουδάσει στο μεγάλο σχολείο της ζωής, που είναι κάτι σαν το Έμ Άι Τι, αλλά χωρίς δίδακτρα. Έχουν μακρύ νύχι στο τελευταίο δάχτυλο και μπορούν να κάνουν σαρανταπεντάλεπτους μονολόγους, για οποιοδήποτε θέμα, χωρίς καμία απολύτως προετοιμασία. Μην προσπαθήσεις να τους διακόψεις, δε θα τα καταφέρεις. Και να λες καλά που είσαι στο καφενείο, γιατί όταν είσαι στο ταξί τους, μόλις πέρασαν τον προορισμό σου και δεν μπορείς να τους σταματήσεις για να αποβιβαστείς, θα καταλάβεις ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα. Ρώτα και μένα να σου πω για εκείνο το αιφνίδιο ταξίδι μου στην Καλαμάτα.
Αν πας ποτέ εκεί, να ζητήσεις με ύφος "Ελληνικό με ολίγη και τρεις φουσκάλες". Θα πιεις γλυκό, βαρύ γιατί μόνο τέτοιον φτιάχνει ο καφετζής, αλλά τουλάχιστον θα έχεις κάνει το κομμάτι σου.
Τα σέβη μου

Τρικυμία στο κρανιο ενός... θρόνου

Ειμαι ο Θρόνος.

Όχι ένας οποιοσδήποτε θρόνος. Και πρόσεχε πώς μου απευθύνεσαι, αν δε θες να δεις το κεφάλι σου σε κανένα παλούκι.
Βασικά, δε θα μπορείς να το δεις, γιατί θα είναι πάνω στο παλούκι, δε θα έχεις λαιμό και φυσικά, δε θα σου φέρουμε καθρέφτη. Οπότε, ΜΗΝ ΜΕ ΞΑΝΑ-ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙΣ.
Είμαι ο Θρόνος σου και θα μου μιλάς βάσει πρωτοκόλλου. Γκε γκε;

Όλα τα πισινάκια του κόσμου θέλουν να καθίσουν πάνω μου. Και αν σκεφτείς πόσο σκληρός, κρύος και άβολος είμαι, θα καταλάβεις την αξία μου.
Αποτελούμαι από εκατοντάδες λιωμένα και σφυρηλατημένα σπαθιά. Είμαι αιχμηρός και δεν χαρίζω κάστανα. Λογικά, κάποια από τα σπαθιά που έχω μέσα μου έχουν μεγάλη περιεκτικότητα ουρανίου, καθώς όσοι κάθονται επάνω έχουν την τάση ή να τρελαίνονται ή να πεθαίνουν. Τι να κάνεις όμως. Αυτός είμαι και άμα τους αρέσει.
Χιλιάδες άνθρωποι έχουν πεθάνει για να κάτσει ένας πάνω μου, και άλλοι τόσοι πρόκειται να πεθάνουν. Αλλά έτσι είμαι εγώ, χαρντ του γκετ.

Δυστυχώς έχει χρόνια να αναπαυθεί πάνω μου κανένα τρυφερό γυναικείο ποπουδέλι που θα το εκτιμήσω εγώ όσο θα με εκτιμήσει και αυτό, αλλά πού ξέρεις. Πίσω έχει ο δράκος την ουρά.
Ο τωρινός μου καθήμενος δεν την πολυπαλεύει, να ξέρετε. Να τον προσέχετε. Λογικά θα είχε πέσει απ τα χέρια της μαμάς του με τα μούτρα όταν ήταν μικρός. Ή θα τον χτύπαγε ο παππούς του. Με σφυρί. Στο κεφάλι. Και απ' την άλλη είχε αμόνι.
Τελοσπάντων, δεν γκρινιάζω. Καλα περνάω.

The night is dark and full of terrors.

Σι για.

Γαβ γαβ ποιητική γωνιά

«Γαβ γαβ ποιητική γωνιά» είπε η ανώτερη δύναμη που μας δίνει τη φράση της εβδομάδας.

Ντάξει, έχει και αυτή τα προβλήματά της προφανώς. Όπως και σεις που τα γκουγκλάρετε, αλλά τι να σας κάνω που σας έχω στην καρδιά μου.

Η φράση αυτή μου θύμισε τον τίτλο ενός κειμένου σε ένα ανθολόγιο με ιστορίες για ζώα που μας είχαν βάλει να διαβάσουμε στο σχολείο. «Κάι κάι θεούλη μου», το έλεγαν και ήταν φρικτό.

Μίλαγε αν θυμάμαι καλά για ένα στρατόπεδο, στο οποίο βασάνιζαν ό,τι ζωντανό έβρισκαν. Τύπου, πετάλωναν γάτες μέσα σε πίσσα, οι οποίες μετά σέρνονταν μέχρι τον κοντινότερο γκρεμό και αυτοκτονούσαν. Ή έβαζαν οινόπνευμα στα ποπουδάκια σκύλων και δεν θυμάμαι τι άλλο.

Αυτό το κείμενο δεν μας το έβαλαν να το διαβάσουμε στο σχολείο, αλλά βρε άνθρωπε. Βάζεις τα καημένα τα τρυφερά τα παιδάκια να έχουν στα χέρια τους ένα βιβλίο για ζωάκια που περιέχει αυτό το πράμα;

Θα μου πεις, φρόντιζαν να βιάζουν τις παιδικές μας ψυχούλες από πολύ νωρίτερα, το «κάι κάι» θα τους πείραζε.

Πέντε λέξεις θα σας πω (ή 2 λέξεις και 3 άρθρα; Το «με» είναι άρθρο; ή πρόθεση; Σκατά! ξεχάστε το). Έναν τίτλο θα σας πω:

«Το Κοριτσάκι με τα σπίρτα».

Είναι λέει ένα κακόμοιρο, φτωχό και ορφανό κοριτσάκι που για να βγάλει λίγα χρήματα μπας και πάρει ψωμάκι να φάει, πουλάει σπίρτα. Όκει, λογικά θα το υιοθετήσει μια πλούσια οικογένεια στο τέλος και όλα όμορφα και καλά.

ΟΧΙ!

Το κοριτσάκι (spoiler alert), δεν τα πολυκαταφέρνει με την πώληση σπίρτων και το βρίσκει ο χειμώνας στο δρόμο. Και το κοριτσάκι κρυώνει. Κρυώνει πολύ. Και κανείς δεν κυκλοφορεί στο δρόμο για να αγοράσει σπίρτα. Και το κοριτσάκι ανάβει ένα σπίρτο για να ζεσταθεί. Και ανάβει και δεύτερο. Και τρίτο.
Κάπου εκεί αποτυγχάνει να συνειδητοποιήσει πως δεν είναι πολύ αποδοτικός τρόπος θέρμανσης η καύση σπίρτων, και αντί να βρει κάτι να βάλει φωτιά, απλά... καίει όλα του τα σπίρτα.
Και μετά, δεν έχει άλλα σπίρτα να κάψει. Και... ΠΕΘΑΙΝΕΙ!

Από το ΚΡΥΟ!

Σαν τον (2ο spoiler alert) Νίκολσον στη Λάμψη. Έναν ψυχωτικό που τον έχουν καταλάβει πνεύματα τσαντισμένων ινδιάνων.

ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ;

Γιατί; Γιατί να κάνετε τα τρυφερούδια σας να έχουν εφιάλτες απ' τα τρία τους;

Ε;

Μήνυση από βουλευτές για το βίντεο της 25χρονης στη Βουλή

Σάλος έχει προκληθεί στο πανελλήνιο με το βίντεο της κοπέλας που από έδρανο της Βουλής “παραγγέλνει” σαν ταμίας σε εστιατόριο fast food, “Ένα κλαμπ, ένα τσιζ και μια κοκακόλα”.

Το βίντεο έγινε Viral, και με την έκταση που έλαβε, δεν άργησε να φτάσει στα αφτιά και τα μάτια των Ελλήνων βουλευτών.

Αστειάκια και πειράγματα ανταλλάχτηκαν μεταξύ αρκετών εξ αυτών. 

Το συγκεκριμένο βίντεο όμως έγινε η αιτία για κάποια λιγότερο εκλεπτυσμένα πειράγματα, με αποδέκτες μερικούς ευτραφείς βουλευτές. Τρεις εξ αυτών δεν αντιμετώπισαν την κατάσταση με χιούμορ, και έγκυρες πηγές λένε πως ετοιμάζονται να καταθέσουν  μήνυση ενάντια στην πρωταγωνίστρια του βίντεο, για προσβολή και δυσφήμιση του Δημοκρατικού πολιτεύματος, του οποίου το κέντρο αποτελεί ο χώρος της Βουλής.

 Αν οι πληροφορίες μας επιβεβαιωθούν, σύμφωνα με δηλώσεις διακεκριμένου νομικού, αναμένεται να υπάρξει δικαστικός μαραθώνιος, καθώς οι κατηγορίες που αφορούν θέματα σχετικά με το Δημοκρατικό πολίτευμα είναι ιδιαίτερα βαριές και προκαλούν χρονοβόρες και μακροσκελείς νομικές διαδικασίες. 

Τρικυμία στο κρανίο μιας... γλάστρας

Εεεεεεεεεεεεεεε, είμαι μια γλάστρα.
Εεεεεεεεεεεεεεεεε, είμαι όμορφη.
Εεεεεεεεεεεεεεεεεε, είμαι ξανθιά.
Εεεεεεεεεεεεεεεεεεε, μ' αρέσει πάρα πάρα πολύ η δουλειά μου.

Περνάω φανταστικά στο κανάλι.

Κάθε πρωί, ξυπνάω, κάνω μπάνιο, τρώω πρωινό (γιατί όπως λέει και η μαμά μου είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας), βάφομαι, ντύνομαι και πάω στο κανάλι με το Ζμαρτάκι μου.

Εκεί έχει μεγάλα στούντιο, πολλά φώτα και ανθρώπους που με βοηθούν να ομορφαίνω τις ημέρες των τηλεθεατών. Ειδικά τώρα με την κρίση, πώς μου το είπαν; Α! Ναι! "Επιτελώ κοινωνική ταινία" ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων.
Βοηθάω καλούς κυρίους και καλές κυρίες να δείχνουν στους τηλεθεατές πώς να κάνουν αποτρίχωση, πώς να πλέκουν τα μαλλιά τους, πώς να κάνουν γυμναστική, πώς να πασαλείβονται με φοβερές κρέμες αδυνατίσματος και πώς να γίνονται όμορφοι.

Όλοι στο κανάλι μου φέρονται πολύ καλά και με συμπαθούν.

Εκτός από εκείνη την κυρία στον δεύτερο, που μια μέρα μπήκε μέσα στο υπνοδωμάτιο του Μπούλη μου την ώρα που κάναμε σεξ, και άρχισε να ουρλιάζει κάτι για 20 χρόνια και τέσσερα παιδιά και μια βλαμμένη σουρλουλού που του είχε πάρει τα μυαλά. Είχα τσαντιστεί πάρα πολύ εκείνη τη μέρα. Μα ο Μπούλης μου, να έχει άλλη; Είναι δυνατόν; Να μην μου είναι πιστός; Ποιά είναι αυτή η Σουρλουλού; Και τι όνομα είναι αυτό στην τελική; "Σουρλουλού" ΧΑΧΑΧΑΧΑ! Μετά όμως μου πήρε το Ζμαρτάκι μουυυυυ (αυτό καλέ με το οποίο πάω στη δουλειά) και τον συγχώρεσα.

Πάντως, για να ξέρετε, σόι πάει το βασίλειο. Όταν κάνεις κάτι καλά, είναι σίγουρα στα γονίδιά σου.
Η μαμά μου ήταν και αυτή γλάστρα. Έδειχνε πλυντήρια στην Μέγκα Μπάνγκα.
Η γιαγιά μου, ήταν και αυτή γλάστρα. Έδειχνε χειροκίνητες ραπτομηχανές στα πανηγύρια στα χωριά της Θεσσαλίας.
Η προ-προ-προ-προγιαγιά μου, ήταν φίκος. Μπέντζαμιν.

Φιλάκιαααααααα!