Πέρα από το φράχτη

Και που λες ο τύπος, πέρα από το φράχτη στο μαλλί, είχε μουσάκι από εκείνα τα "τρεις τρίχες εδώ, τρεις εκεί και τρεις παραπέρα", που θες ένα χιλιάρικο ταξί απ τη μια στην άλλη, σύμφωνα με τον μπάρμπα μου. Αλλά μην νομίζεις πως σταματούσε εκεί το πράγμα. Πες πως παρέβλεπες το στραβά βαλμένο καπελάκι, και το γυαλί μάσκα στις 6 το απόγευμα σε εσωτερικό χώρο, λες και θα παίξει πόκερ στο Super Las Vegas World Universe Poker Death Tournament. Δεν προλάβαινες να κατέβεις κάτω απ το λαιμό. Σε σταματούσε η χρυσή καδένα. Τόσο χρυσή και τόσο χοντρή, που άμα την πας σε "Αγοράζω Ασήμι, Αγοράζω Χρυσό και σας δίνω πενταροδεκάρες" θα σε διώξουν επειδή "Δεν αγοράζουν αντιολισθητικές αλυσίδες".

Θα μου πεις, πως αλλιώς θα στολίσει το εξίσου γυαλιστερό, απαλό, καλογυμνασμένο και φρεσκοαποτριχωμένο στέρνο του; Τζάμπα έλιωνε στο γυμναστήριο τόσους μήνες; Τζάμπα έβαλε τη μάνα του να του κάνει κερί στο στήθος; "Άμα δεν γυαλίζει η "βυζάρα", είναι σαν να μην την έχεις καν", λέει άλλωστε μια παλιά Κινέζικη παροιμία. Τέλος, το κίτρινο μπλουζάκι με το βαθύ "Βε" που η γωνία του έγλειφε τον ανώτερο κοιλιακό, συνέβαλε και αυτό με τη σειρά του, στην πανδαισία ανάδειξης των "Πεκς" του.

Ξαφνικά, εκεί που καθόταν και έπινε τον Φρέντο του, κάποιος απ την παρέα έπιασε ένα κινητό και τον φωτογράφησε. Πριν το κλείστρο της κάμερας προλάβει να κουνηθεί, ο Κάγκουρας μας είχε πάρει την πόζα-σήμα κατατεθέν του.

Χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, επιθετικό βλέμμα, χέρι τοποθετημένο έτσι που να δείχνει τον διπλανό του με το δάχτυλο και ταυτόχρονα να σφίγγει και να αναδεικνύει τον καλοδουλεμένο του δικέφαλο. Αναγκάστηκαν να κάνουν και δεύτερη λήψη, καθώς ο φωτογράφος είχε ξεχάσει το φλας ανοιχτό, με αποτέλεσμα αυτό να αντανακλά στο στήθος του Κάγκουρα και η φωτογραφία να "καεί".

Η γκρίζα φόρμα Ντσικουέρντ και τα χρυσά Μιλλένιουμ, δεν χωρούν ιδιαίτερη ανάλυση. Είναι όπως ακριβώς τα φαντάζεσαι φίλε αναγνώστη. Αζ Γκοντ εντ Σάντα Μπάρμπαρα ιντέντιντ.

Η οπτική αυτή απόλαυση όμως δεν κράτησε πολύ. Σηκώθηκε περήφανα απ τον καναπέ, τεντώθηκε, φόρεσε το αμάνικο πουπουλένιο μπουφάν του, πήρε στο χέρι τα κλειδιά με το τεράστιο μπρελόκ της Φεράρι, βγήκε απ το καφέ, μπήκε στο διπλοπαρκαρισμένο Πούντο Τζι Τι του, και έφυγε υπό τους ήχους του τρύπιου μπουριού σόμπας που είχε τοποθετήσει στη θέση της εξάτμισης.

Ποιος ξέρει. Μπορεί να ξανασυναντηθούμε καλέ μου Κάγκουρα. Αν διασταυρωθώ με κάποιον άλλο απ την αγέλη σου, θα σου στείλω χαιρετίσματα.
Τα σέβη μου.