Οκτώ χρόνια αργότερα, ο αρχι-εργολάβος που αποψίλωνε μερικές χιλιάδες στρέμματα δάσους για λογαριασμό μιας εταιρίας χαρτιού, βρήκε το αγόρι σε ημιάγρια κατάσταση.
Παρά τον βίαιο και ζωώδη χαρακτήρα του μικρού, κατάφερε να τον κερδίσει και αποφάσισε να το υιοθετήσει.
Γυρίζοντας στην πατρίδα του την Παραγουάη, ο εργολάβος ζήτησε απ’ την γυναίκα και τον πεντάχρονο γιό του, να τον περιμένουν στην αυλή γιατί τους είχε μια μεγάλη έκπληξη.
Η στιγμή είχε φτάσει. Το πεντάχρονο μελαχρινό αγόρι κρατώντας το ζεστό χέρι της μητέρας, είδε τον μπαμπά του να κατεβαίνει από το καφέ τζιπ μαζί με ένα άλλο παιδί. Μαυρισμένο, ψηλό, γεροδεμένο, με άγρια χαρακτηρίστηκα. Ο πατέρας έσκυψε, τον φύλησε και του είπε «Πάμπλο, από δω ο νέος σου αδερφός. Τον βρήκα στην ζούγκλα και θα τον λέμε Αλφόνσο. Να τον προσέχεις και να τον αγαπάς».
Τα άγρια ένστικτα του Αλφόνσο, όμως ήταν δύσκολο να καταπιεστούν. Όσες προσπάθειες και να κατέβαλαν οι νέοι του γονείς, αυτός είχε εξάρσεις «Μόγλικης» συμπεριφοράς. Τα σκυλιά της γειτονιάς τον φοβόντουσαν, οι γάτες τον απέφευγαν και όταν έβγαινε στον δρόμο, οι μανάδες μάζευαν γρήγορα τα παιδιά τους σπίτι.
Ένα βράδυ που οι γονείς τους κοιμόντουσαν, ο Αλφόνσο αγρίεψε ανεξήγητα. Αργά σιγανά και ύπουλα, πλησίασε τον μικρό του αδερφό. Λίγο πριν του ορμήσει, το μάτι του μικρού Πάμπλο άστραψε. Τον απέφυγε, τον άρπαξε από το λαιμό και τον κουτούλησε ανάμεσα στα μάτια. Ο Αλφόνσο, ζαλίστηκε, παραπάτησε, έπεσε …και υποτάχθηκε στον μικρό αδερφό του.
Τριάντα χρόνια μετά σε μια αρένα στην Ελλάδα, 30.000 κόσμος ούρλιαζε το όνομά του. Ένας ασπρουλιάρης ισπανός, τόλμησε να τον πλησιάσει, διεκδικώντας του την μπάλα. Ήταν όμως δική του, όπως κάθε θηλυκό που είχε πλησιάσει. Κανείς δεν θα του την έπαιρνε. Την πάσαρε στα σίγουρα πόδια του συμπαίκτη του, και μετά «κανόνισε» τον επίδοξο κλέφτη. Μια γροθιά σε συνδυασμό με κλοτσιά ήταν αρκετή για να ξαπλώσουν τον αντίπαλο στο χορτάρι. Αυτός όμως ξανασηκώθηκε. Προφανώς δεν είχε πάρει το μάθημά του. Δεν σηκώθηκε με σκυμμένο το κεφάλι κατανοώντας το λάθος του όπως θα έπρεπε. Big Mistake! Λίγα δευτερόλεπτα μετά ήταν πάλι ξαπλωμένος στο χόρτο. Γιατί ο Πάμπλο ο Γκαρσία, δεν αφήνει καμιά δουλεία μισοτελειωμένη. Γιατί ο Πάμπλο Γκαρσία, χτυπάει πάντα …δυο φορές.
Παρά τον βίαιο και ζωώδη χαρακτήρα του μικρού, κατάφερε να τον κερδίσει και αποφάσισε να το υιοθετήσει.
Γυρίζοντας στην πατρίδα του την Παραγουάη, ο εργολάβος ζήτησε απ’ την γυναίκα και τον πεντάχρονο γιό του, να τον περιμένουν στην αυλή γιατί τους είχε μια μεγάλη έκπληξη.
Η στιγμή είχε φτάσει. Το πεντάχρονο μελαχρινό αγόρι κρατώντας το ζεστό χέρι της μητέρας, είδε τον μπαμπά του να κατεβαίνει από το καφέ τζιπ μαζί με ένα άλλο παιδί. Μαυρισμένο, ψηλό, γεροδεμένο, με άγρια χαρακτηρίστηκα. Ο πατέρας έσκυψε, τον φύλησε και του είπε «Πάμπλο, από δω ο νέος σου αδερφός. Τον βρήκα στην ζούγκλα και θα τον λέμε Αλφόνσο. Να τον προσέχεις και να τον αγαπάς».
Τα άγρια ένστικτα του Αλφόνσο, όμως ήταν δύσκολο να καταπιεστούν. Όσες προσπάθειες και να κατέβαλαν οι νέοι του γονείς, αυτός είχε εξάρσεις «Μόγλικης» συμπεριφοράς. Τα σκυλιά της γειτονιάς τον φοβόντουσαν, οι γάτες τον απέφευγαν και όταν έβγαινε στον δρόμο, οι μανάδες μάζευαν γρήγορα τα παιδιά τους σπίτι.
Ένα βράδυ που οι γονείς τους κοιμόντουσαν, ο Αλφόνσο αγρίεψε ανεξήγητα. Αργά σιγανά και ύπουλα, πλησίασε τον μικρό του αδερφό. Λίγο πριν του ορμήσει, το μάτι του μικρού Πάμπλο άστραψε. Τον απέφυγε, τον άρπαξε από το λαιμό και τον κουτούλησε ανάμεσα στα μάτια. Ο Αλφόνσο, ζαλίστηκε, παραπάτησε, έπεσε …και υποτάχθηκε στον μικρό αδερφό του.
Τριάντα χρόνια μετά σε μια αρένα στην Ελλάδα, 30.000 κόσμος ούρλιαζε το όνομά του. Ένας ασπρουλιάρης ισπανός, τόλμησε να τον πλησιάσει, διεκδικώντας του την μπάλα. Ήταν όμως δική του, όπως κάθε θηλυκό που είχε πλησιάσει. Κανείς δεν θα του την έπαιρνε. Την πάσαρε στα σίγουρα πόδια του συμπαίκτη του, και μετά «κανόνισε» τον επίδοξο κλέφτη. Μια γροθιά σε συνδυασμό με κλοτσιά ήταν αρκετή για να ξαπλώσουν τον αντίπαλο στο χορτάρι. Αυτός όμως ξανασηκώθηκε. Προφανώς δεν είχε πάρει το μάθημά του. Δεν σηκώθηκε με σκυμμένο το κεφάλι κατανοώντας το λάθος του όπως θα έπρεπε. Big Mistake! Λίγα δευτερόλεπτα μετά ήταν πάλι ξαπλωμένος στο χόρτο. Γιατί ο Πάμπλο ο Γκαρσία, δεν αφήνει καμιά δουλεία μισοτελειωμένη. Γιατί ο Πάμπλο Γκαρσία, χτυπάει πάντα …δυο φορές.
Υ.Γ. Όλοι αυτοί που όρμησαν να τον χωρίσουν τον δίμετρο Πάπα Μπούμπα Ντιοπ, το έκαναν για την σωματική ακεραιότητα του Σενεγαλέζου. Μην γελιέστε …
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου