Μεγάλη Ιδέα

Πριν από μερικές μέρες, είχα μια μεγάλη ιδέα. Να ζητήσω από την κυρία Παναγιώτα, την μαμά της Χριστίνας, να μας πάει στο Δημαρχείο του Δήμου Αθηναίων, να μάθουμε για τα συσσίτιο και τις άλλες δράσεις που κάνει ο Δήμος τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Ξυπνήσαμε πρωί πρωί ενθουσιασμένες, και κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία Κοντζιά. Το δημαρχείο, όμορφο και καθαρό. Η πλατεία απ' έξω, όχι ιδιαίτερα. Φτάσαμε στο γραφείο του Δημάρχου, τον γνωρίσαμε και αρχίσαμε να τον ακολουθούμε όπου πήγαινε. Είχε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να κάνει. Θα μου άρεσε να έχω τη δουλειά του. Να προσφέρω στην κοινωνία.

Καταλήξαμε σε μια αίθουσα που είχε μαζευτεί πολύς κόσμος. Μαζί τους, και ένας γλυκούλης κύριος με ξυρισμένο κεφάλι. Για κάποιον λόγο, που δεν κατάλαβα, ήταν πολύ θυμωμένος. Κάτι έλεγε για φαγητό, και ελληνική ψυχή και πως αν δεν τον αφήσουν να δώσει το φαγητό, θα δώσει σαπούνια. Δεν κατάλαβα γιατί θύμωσε ο δήμαρχος. Και τα σαπούνια καλά δεν είναι;

Ο θεόρατος φαλακρός κύριος, είχε ένα περίεργο όνομα. Το όνομα ενός γκρεμού. Ζάλογγο θαρρώ τον λέγανε. Αλλά θα σε γελάσω και δεν το θέλω. Άρχισε να φωνάζει πιο δυνατά και να βρίζει, και πήγε να τραβήξει ένα νεροπίστολο που είχε ζωσμένο στη μέση του, για να πιτσιλίσει το δήμαρχο και να γελάσουν. Δεν κατάλαβα βέβαια, γιατί είχε όρεξη για παιχνίδια ενώ ήταν τόσο εκνευρισμένος.

Εκεί κάπου πήγε να δώσει φατούρο στον Δήμαρχο. Ο Δήμαρχος όμως, που είναι γάτα, το απέφυγε. Κι έτσι το φατούρο του κυρίου Ζαλόγγου προσγειώθηκε σε εμένα. Προφανώς ο κυρ Ζάλογγος, δεν ξέρει από φατούρο, γιατί το έκανε με κλειστά τα δάχτυλα και σφιγμένη τη γροθιά, που είναι μεγάλο λάθος. Ρωτήστε και τον Γιωργάκη τον μπροστινό μου, που είναι εξπέρ στο θέμα.

Με το που με φατούριασε ο φαλακρός κύριος, άρχισε να βρίζει και άλλο και δύο νεαροί τον έπιασαν από τις μασχάλες, και τον έβγαλαν έξω απ την αίθουσα. Ο Δήμαρχος, αναστατωμένος, έτρεξε να κάνει δηλώσεις στις κάμερες, αναφέροντας με. Βέβαια, δεν με ρώτησε αν είμαι καλά, αλλά δεν πειράζει, καταλαβαίνω. Είχε δουλειά.

Σε αφήνω τώρα αγαπημένο μου ημερολόγιο. Χτυπάει πάλι το τηλέφωνο του σπιτιού. Από το μεσημέρι δεν έχει σταματήσει. Κάτι κύριοι μας παίρνουν συνέχεια και μας λένε, πως αν μιλήσουμε πουθενά, θα μας χαρίσουν σαπούνια, και θα δώσουν και φαγητό σε κάτι σκυλάκια. Δεν κατάλαβα πολλά, μα η μαμά μου είναι ιδιαίτερα ταραγμένη. Δεν ξέρω γιατί. Αφού τα σαπούνια και τα κουτάβια είναι ωραία πράματα.

Τα λέμε αύριο.

Αννούλα. 

12 ετών (όπως και χθες, χε χε) 
Φιλάκια.

Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr