Τρικυμία στο κρανίο μιας λαμπάδας

Ήρθε η ώρα μου. Η ώρα μας. Ήρθε αυτή η εποχή που κάθε χρόνο δεκάδες συνλαμπαδίτισσες περνούν τα πάθη του Τζίζας.

Ο εξευτελισμός

Μας ντύνουν με κουκλάκια, αρκουδάκια, μπάρμπες, μπιμπι-μπούδες, κεν κεν, άξιον μεν, άξιον χίροζ, άξιον εστί, τον Θρυλέοντα, τον Πανάθα, το Σούπερμαν, το Μπάτμαν, μπάλες, τέρματα, πατίνια και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο διεστραμμένος ανθρώπινος νους.
Φέτος, άκουσα μερικές τις έντυσαν με ομοιώματα της Κατερίνας της Στανίση(ς), που έχει μοτέρ και γυρίζει το αρνί, φωνάζοντας "Στα μπούτια στα μπούτια".

Το τέλος

Κοντά στη λήξη της μεγάλης εβδομάδας, μας βγάζουν έξω όλες μαζί. Αφήνουν πάνω μας τις κιτσαρίες που μας φορούσαν τόσο καιρό (προφανώς για να είμαστε ασορτί με αυτούς που μας κουβαλάνε - όσες έχουν κάνει ανάσταση στην επαρχία καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ) και μας βάζουν και φωτιά.
Ναι, ξέρω πως αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξης μας, αλλά λίγη αξιοπρέπεια, λίγη χρησιμότητα, κάτι βρε αδερφέ.

Εγώ ας πούμε, πάντα ήθελα να είμαι απ αυτά τα κεριά που τα ανάβουν εραστές και μετά τα στάζουν ο ένας πάνω στο γυμνό κορμί του άλλου, λίγο πριν κάνουν παθιασμένο έρωτα ξαπλωμένοι σε μια προβιά αρκούδας στο πάτωμα του μεσαιωνικού τους πύργου.
Τώρα άντε να στάξω στο παπούτσι κανενός μόμολου, που με κρατάει λες και κουβαλάει Λάιτ Σέιμπερ, ή στην καλύτερη, να καταστρέψω το διχτυωτό καλσόν καμιάς 17χρονης χωριατοπούλας με αναστάσιμο στρασάτο σούπερ μίνι, που μας επιτρέπει να δούμε μονάχα το μισό Ίστερ Μπάνι, που έχει ζωγραφισμένο στο βρακάκι της. Και ναι, αυτή είναι η θεούσα της παρέας της. Οι υπόλοιπες κορασίδες δεν κρατάνε λαμπάδες. Με το ένα χέρι γράφουν ΈσΕμΕς στον Παναγή που βάζει γκαζάκια κάτω απ τον Ιούδα, και με το άλλο παίζουν με την τσίχλα τους.

Που και που κάποιες από εμάς, οι πιο επαναστάτριες, αν τους δοθεί η ευκαιρία, κάνουν κανά τζέρτζελο. Είναι να μην πετύχουν κυρία που να 'χει τιγκάρει το μαλλί στη λακ και να το χει κάνει σαν της Αλ Μπάντενας. Κανένα Κούνγκι, κανένα Ολοκαύτωμα. Μόνο μαλλί κυρά Τασίας να δείτε, να ευφρανθεί η καρδούλα σας.

Σε λιγότερο από μια εβδομάδα δεν θα βρίσκομαι πια κοντά σας. Στη μνήμη μου, θέλω να παίξετε δυνατά το Fire Water Burn, και να κάνετε ενός λεπτού χεντμπάνγκινγ.

Υ.Γ. Αν μετενσαρκωθώ ποτέ πάλι σε λαμπάδα, θέλω να είμαι η ειλικρινέστερη λαμπάδα όλων των εποχών. "Κεν το τέλειο αγόρι: Του λες τι ακριβώς θέλεις να πει, και το λέει με την δική του φωνή". Γιατί τα κοριτσάκια ξέρουν τι θέλουν από μικρά. Πολύ μικρά.


Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr