Είμαι Ποντίκι, αλλά οι φίλοι με φωνάζουν Μάους. Όχι Μίκυ, προς Θεού. Αυτόν δεν τον χώνεψε ποτέ ούτε ο ίδιος ο Ντίσνεϊ.
Με κοιτάς και λες, αραχτός είναι αυτός. Με το καλωδιάκι του, πάνω στο αφρολεξένιο το παντάκι του, παρέα με το πληκτρολόγιο που ξέρει τόσα γράμματα, φίνα θα την περνάει.
Κι όμως.
Νιώθω πιο βρώμικος και από τον Σπλίντερ που ζούσε στον υπόνομο παρέα με τέσσερις χελωνοεφήβους. Και φταίει αυτός ο σιχαμένος ο χοντρός, που τρώει τις τυρόπιττες με τα χέρια και μετά δεν πλένεται και με πιάνει και… αχχχχχχ, ανατριχιάζω μόνο που το λέω. Λιγδώνει τη ράχη μου με την λαδωμένη και ιδρωμένη χούφτα του. Τα παχουλά του δάχτυλα αφήνουν μικρά κομματάκια σφολιάτας πάνω μου, τα οποία αργότερα πέφτουν στη σχισμή ανάμεσα στα πλήκτρα μου. Και μένουν εκεί, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!
Και τελειώνει με την τυρόπιτα ο χοντρός, και θέλει μετά να παίξει. Αν είχα μάτι, θα στο έκλεινα λέγοντας το "παίξει". Κατάλαβες; Όχι; Είσαι λίγο στόκος ε; Να βάλω και ένα "τον" πριν το "παίξει"; Τώρα κατάλαβες; Ούτε τώρα; Δεν πειράζει. Θα τυφλωθείτε παρέα με τον χοντρό μια μέρα.
Ναι, ο δικός μου που λες, δεν έχει καν την ευαισθησία να με πιάσει με το αριστερό. Χάλια η κατάσταση. Ούτε να τα σκέφτομαι δεν θέλω.
Αλλά το χειρότερο είναι όταν αρχίζει να παίζει τα βιντεογκέιμς του. Κλίκι κλίκι και κλίκι κλίκι. Και πιο γρήγορα, και όλο και πιο γρήγορα. Και να με κουνάει από δω, να με πηγαίνει από κει. Απότομα. Πολύ απότομα. Να θέλω να ξεράσω τη σφολιάτα που έφαγα φάση. Και επειδή είναι και άμπαλος, χάνει και με σηκώνει και με κοπανάει στο γραφείο. Λες και φταίω εγώ που δεν μπορεί να πετύχει ούτε τον δεμένο πάνω σε στύλο Σούμο που του έβγαλε το παιχνίδι όταν κατάλαβε πόσο άχρηστος είναι.
Στο τέλος της μέρας, χαλαρώνω και παίρνω έναν υπνάκο. Οφείλω να το πω, μερικά βράδια μου είναι ξεκούραστα. Εκτός αν είναι απ' αυτές τις νύχτες. Τις υγρές, πως τις λένε. Που ιιιιιου, βλέπε παραπάνω, ολ όβερ εγκέν. Τόσο χάλια που αντί για "κλικ", θ' αρχίσω να κάνω "μπλιχ" σιγά σιγά.
Το μεγάλο μου όνειρο είναι να γίνω ασύρματο. Ούτε καλώδια ούτε γιουεσμπι να μην ξέρεις πως να τα βάλεις, τίποτα. Ανεξαρτησία. Μια μέρα θα τα καταφέρω.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου