Είμαι ένα γέρικο αβγό. Έχω μετενσαρκωθεί πολλές φορές. Ξεκίνησα από αβγό δεινοσαύρου. Βγήκε από μέσα μου ένα μικρό Τυραννοσαυράκι.
Έφαγε ένα κάρο άλλα ζωντανά, μέχρι που ήρθε η Κενομάνια επίκληση και το εξαφάνισε παρέα με όλους του άλλους ήρωες του Τζουράσικ Παρκ. (Εκτός από τον μελαμψό μαθηματικό, που παρ' ότι δεν έχει κανέναν λόγο ύπαρξης στο γκρουπ επιστημόνων τη βγάζει καθαρή στο τέλος). Παρ' ότι ήμουν ΚΑΙ το αβγό του Κολόμβου, οι δύο πιο ενδιαφέρουσες μετενσαρκώσεις μου είχαν να κάνουν με το Ελληνικό Πάσχα.
Την πρώτη, με πήραν και με έβρασαν σε καυτό νερό. Βάρβαρο το ξέρω, μα σφίγγει το δέρμα και το 'χω βιώσει αρκετές δεκάδες φορές, οπότε όλα κουλ.
Μετά όμως με έβρασαν σε ξύδι. Έσφιξε το τσόφλι αυτή τη φορά, μα βρώμαγα σαν τον Ορέστη Μακρή. Κατόπιν, με τύλιξαν με ένα καλτσόν, μου βάλανε και ένα τριφύλλι πάνω μου και με βάψανε κόκκινο. Προφανώς ήταν οπαδοί του Πλατανιά Εφ Σι. Μετά με άφησαν να περιμένω 2-3 μέρες, και ξαφνικά μια νύχτα με ξύπνησαν, και με έβαλαν να παλέψω με τα φιλαράκια που κοιμόμασταν παρέα στην πιατέλα. Ένιωσα σαν μονομάχος στην αρένα. Με κράταγε ένας παππούς που με την εμπειρία του και το σκληροτράχηλο τσόφλι μου, πήραμε φαλάγγι όλο το τραπέζι. Το μυστικό του; Έπαιζε αμυντικά. Περίμενε τον άλλο να κάνει την πρώτη κίνηση. Και έτσι κερδίσαμε. Πόσα "δώσε και κώλο αν έχεις τα κότσια" ανάγκασα τον παππού να πει εκείνο το βράδυ, δεν φαντάζεστε. Την άλλη μέρα, πέρασα και δεύτερο γύρο μονομαχίας σε φόντο ενός λάκου με φωτιά και ενός γδαρμένου ανασκολοπισμένου αρνιού που στριφογύριζε. Παρέα με τον παππού, κάναμε όλα τα εγγονάκια να κλάψουν απ την ήττα και βγήκαμε νικητές. Τελικά, με κράτησαν ενθύμιο στο σκρίνιο, μέχρι που έσκασα από τη ζέστη το ίδιο καλοκαίρι.
Η άλλη ήταν, η φορά που γεννήθηκα σε ένα εργοστάσιο. Δεν είχα τσόφλι. Ούτε κρόκο. Ούτε ασπράδι. Ένιωθα μεγάλος. Κούφιος, μα και γεμάτος ταυτόχρονα. Και παράξενα... γλυκός. Με τύλιξαν σε ένα σελοφάν και με έβαλαν σε ένα ράφι μόνο μου. Μια μέρα, δυο μικρά λαδωμένα χεράκια έσκισαν το περιτύλιγμα και με κράτησαν γυμνό. Μέχρι που μου έριξαν μια μπουνιά στα μούτρα και έσπασα στα δυο. Από μέσα μου βγήκε μια χοντρή κίτρινη κάψουλα. Που μέσα είχε... δεν θα σας πω. Είχα υπογράψει συμβόλαιο εχεμύθειας με την εταιρία που έφτιαχνε τις εκπλήξεις. Και με παράτησαν σε μιαν άκρη της κουζίνας. Κατέληξα να με φάνε οι κότες. Γι' αυτό και 'γω καταράστηκα το κωλόπαιδο που δεν μπήκε καν στον κόπο να με φάει, να καταπιεί κομμάτι του ηλίθιου παιχνιδιού που είχα μέσα μου. Μάντεψε, ποιος έψαχνε τη λεκάνη του για πλαστικά πολυβόλα, για ένα δεκαήμερο...
Μουαχαχαχαχα!
Άντε και του χρόνου, σπίτια σας.
Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου