Τρικυμία στο κρανίο του Walter White

Σκατά. Καρκίνος.
Τι θα κάνει η φαμίλια χωρίς εμένα; Τι;
Η γυναίκα μου είναι τόσο άσχημη, τόσο ξινή και τόσο γκρινιάρα, που όχι δεν θα βρει γκόμενο να συντηρεί την τεράστια κωλάρα της, αλλά ούτε κρίπι κατ λέιντι δεν θα μπορέσει να γίνει. Θα φεύγουν τα γατιά μακριά της.

Πρέπει να μαζέψω λεφτά πριν πεθάνω για να έχει να ζει η ξανθόψειρα.

Τι;; Γκαστρώθηκε κιόλας; Ένα χρόνο είχα να την αγγίξω και μόλις μου κάθισε ένα βράδυ, γκαστρώθηκε; ΡΕ, ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΤΕ;
Έχω και τον ηλίθιο το γιο μου, που αποφάσισε στα 16 του να αλλάξει όνομα. Και πώς να τον λένε; Τζέιμς; Μπρους; Ντέρεκ; Μπραντ;
ΟΧΙ !
Αποφάσισε να τον λένε "ΦΛΙΝ" ! ΦΛΙΝ! Τον χειρότερο μονοσύλλαβο ήχο που έχει βγάλει ποτέ ανθρώπινο στόμα, αυτός τον θέλει για όνομα.
Πώς θα τον προσλάβει οποιοδήποτε αν γράφει αυτή τη λέξη στο βιογραφικό του;
Άρα πρέπει να μαζέψω λεφτά ΚΑΙ γι αυτόν.

Ας φτιάξω ναρκωτικά λοιπόν.
Ωχ. Μου βγήκαν λίγο μπλε.
Ντάξει. Σιγά, λες και βλέπουν τι πίνουν οι ξεδοντιάρηδες.

Πρέπει να βρω και κάποιο κουλ νικνέιμ για την πιάτσα.

Παστέρ; Θα με περνάνε για γαλατά.
Ντάλτον; Καλό, αλλά το αστειάκι με το Λούκι Λουκ δε θα το αντέξω.
Νόμπελ; Έχω ένα τέτοιο. Θα μπορούσε. Αλλά όχι, πολύ φλώρικο.
Κιουρί; όχι. Έχει κάνει λογοπαίγνιο ο Χάρης Ρώμας με την Κιουρί και την Κιουρία.

Το βρήκα. Το βρήκα.

ΧΑΪΖΕΝΜΠΕΡΓΚ !
(Τα 'σπασα)

Γυρίζω σπίτι απ' τη δουλειά με τους βλαμμένους που έχω μπλέξει και έχω την μακρομούρα να γκρινιάζει πως είμαι ναρκέμπορας και άλλα τέτοια γυναικουλίστικα.
Και πως θα μας χτυπήσουν την πόρτα και θα με κάνουνε ντα.

I AM THE ONE WHO KNOCKS  ΜΩΡΗ !

Στην κουζίνα σου τώρα.
Α, να πλύνω τα πιάτα.
Οκέι Σκαϊλερίτσα μου. Πάω πάω.

Ρε Φλιν, πάλι βιντεοπαιχνίδια παίζεις; 
Τι είναι αυτό πάλι; Half Life; 
Ρε, αυτός εκεί μου μοιάζει. Μου μοιάζει πολύ! 

ΚΑΛΑ ΜΩΡΟ ΜΟΥ! Τρέχω στην κουζίνα τρέχω! Μη φωνάζεις! 

Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Τρικυμία στο κρανίο ενός κασκόλ

Ουγκ.

Όλοι γεννιόμαστε με κάποιο χρώμα. Αυτό αποτελεί ένα τυχαίο γεγονός λένε κάποιοι.
ΟΧΙ, λέω εγώ. Το σύμπαν και αυτοί που με έφτιαξαν στο εργοστάσιο, ήξεραν πως εγώ έπρεπε να είμαι το χρώμα που είμαι. Γιατί το χρώμα και το όνομα της ομάδας που έχω πάνω μου, εκφράζουν εμένα και το Ντι Εν Έι μου.

Όσοι έχουν το χρώμα του αντιπάλου, έχουν γεννηθεί για να είναι κατώτεροι. Είναι πιο χαζοί, πιο αδύναμοι, λιγότερο μάγκες, καβαλάνε χειρότερα μηχανάκια, έχουν χειρότερες γκόμενες, καπνίζουν χειρότερα τσιγάρα και η ομάδα τους πάντα θα χάνει από την δική μας. Και αν δεν χάνει, θα φταίει κάποιος άλλος, που δεν αφήνει εμάς τους ανώτερους να είμαστε από πάνω. Είτε αυτό γίνει μια φορά, είτε πολλές. Ντάξει, άμα παραγίνει, θα φταίνε οι παίχτες, αλλά να ναι καλά τα μηχανάκια μας, θα πάμε σπίτια τους, θα τους σπάσουμε τ' αμάξια, θα τους πετάξουμε κορνέδες, και θα παίξουν καλά μετά. Γιατί μας έχουν υποχρέωση. Μπορεί εμείς να μην πληρώνουμε εισιτήριο για να δούμε το παιχνίδι, καθώς ο πρόεδρος μας αγαπάει και μας τα κάνει δώρο επειδή είμαστε ο Πύρινος λαός του, και εμείς με τη φωνή μας κερδίζουμε τα παιχνίδια. Αν τώρα καμιά φορά είμαστε βραχνιασμένοι, μπορεί να βοηθηθούμε από  κανα μπουκάλι-δυναμιτάκι-κροτίδα-αεροβόλο-μπαζούκα-ναπάλμ. Και πως μ' αρέσει η μυρωδιά του ναπάλμ το πρωί, δεν λέγεται.

Εμείς, είμαστε πιο ηθικοί από αυτούς. Πιο ντόμπροι. Πιο καλοί άνθρωποι. Εεεεε, πιο καλά κασκόλ εννοούσα. ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΟΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΓΟΙ ΕΤΡΕΧΑΝ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΠΩΣ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΑΤΑΜΕ. Απόγονοι των Τούρκων Λαγών Που Ήταν Ναύτες του Στόλου. Άντε μην τα θυμηθώ και διδάξω ήθος εδώ μέσα !

ΟΜΑΔΑ ΟΛΕΕΕΕΕ! ΟΜΑΔΑ ΟΛΕΕΕΕΕΕΕ! ΟΜΑΔΑΡΑ ΜΟΥ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙΙΙΙΙΙΙ !

Ουγκ.

Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Τώρα αυτό πώς να στο πω

-Πρόεδρε. Ξύπνα! Έχουμε πρόβλημα.

-Τι; Τι έγινε;

-Τώρα αυτό πως να στο πω;

-Λέγε ρε!

-Ε, να μωρέ. Το γήπεδο. Καταστράφηκε. Το γκαζόν, γεμάτο τρύπες και μπογιές. Τα δοκάρια, ξάπλα. Οι κερκίδες, σπασμένες.

-Τι λες τώρα ρε; Ποιο το έκαναν αυτό; Ολυμπιακοί; Παναθηναϊκοί; ΑΕΚτζίδες; (Αχά καλό ε; Αυτοί δεν έχουν μαντίλι να κλάψουν. Που να πληρώνουν βενζίνες στα παπάκια μέχρι τη Νέα Σμύρνη.) Ποιοι ρε; Αρειανοί; Αμερικάνοι; Ιταλοί μαφιόζοι; Νότιο κορεάτες; Μουτζαχεντίν; Ο Τσακ Νόρις; Ο Τοτός; Ο Κανέκος; ΠΟΙΟΣ;

-Εεεεε, οι π...ρες.

-Ποιοί; Μίλα ρε δυνατά!

-Οι Πάνθηρες πρόεδρε! Οι δικοί μας.

-Τι λες ρε; Το χεις χάσει τελείως; Μήπως βαρέσανε και σένα;

-Όχι πρόεδρε. Μπήκαν και τα έκαναν λαμπόγυαλο. Γιατί λέει, δεν θέλουν να γίνει στο γήπεδότους το μπαράζ Παναθηναϊκός - Ξάνθη. Γιατί το γήπεδο αυτό είναι μόνο για τον Πανιώνιο και για κανέναν άλλο, και πως είναι ηλίθιοι αυτοί που τόλμησαν να βάλουν άλλες ομάδες να παίξουν σε αυτό το γήπεδο.Και μεταξύ μας πρόεδρε, είναι λίγο. Γιατί δεν έμαθαν από τα προπέρσινα. Γιατί και πριν δύο χρόνια που εσείς δεν είχατε ακόμα ασχοληθεί με τα παραγοντιλίκια, είχαν γίνει κάτι παρόμοια σκηνικά. Η κακομοίρα η ΑΕΚ, που κανείς δεν μπορεί να την αντιπαθήσει, τόσα που έχει πάθει, ήταν να παίξει ευρωπαϊκό αγώνα με κάτι ταλαίπωρους σκοτσέζους και επειδή τραγούδαγε μια Μαντόνα πώς τη λένε στο ΟΑΚΑ, αναγκάστηκε να αγωνιστεί στο δικό μας γήπεδο. Και τότε μπήκαν μέσα την παραμονή, και τότε έκαναν τζέρτζελα μέσα στη νύχτα. Μόνο που τότε είχαν φέρει και τσάπες και σκαπέτια και σφυριά και τρακτέρ, και το 'χαν κάνει υπερπαραγωγή το γηπεδάκι. Σαν επιδρομή από κάστορες στο γκαζόν του Ντόναλντ Ντακ, το αντικρίσαμε το πρωί.

-Δηλαδή θέλεις να μου πεις πως οι οπαδοί μας έσπασαν το γήπεδο, για να μην γίνει ένας αγώνας που έπαιζαν δύο άσχετες ομάδες, με τις οποίες δεν έχουμε κάποια αντιπαλότητα, για την 6η θέση του πρωταθλήματος, η οποία υπό ορισμένες συνθήκες, ίσως τους δώσει την ελπίδα πως θα παίξουν στην Ευρώπη; Και ότι αυτό το έχουν ξανακάνει, αλλά πιο μερακλίδικα;

-Ναι.

-Α. Ωραία. Ντάξει. Και τι με ξυπνάς; Στην Ελλάδα δε ζούμε; Σιγά μη βάλω και τη γάτα μου να κλαίει.
Α! Και μιας και με ξύπνησες, λύσε μου μια απορία που με βασανίζει όλη μέρα: Γιατί όλα τα σάιτ, ελληνικά και ξένα, στις φωτογραφίες του Σπανούλη που παραλαμβάνει το βραβείο του MVP, έχουν μεγεθύνει το κεφάλι;

Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Τρικυμία στο κρανίο ενός αβγού (ή αυγού)

Είμαι ένα γέρικο αβγό. Έχω μετενσαρκωθεί πολλές φορές. Ξεκίνησα από αβγό δεινοσαύρου. Βγήκε από μέσα μου ένα μικρό Τυραννοσαυράκι.

Έφαγε ένα κάρο άλλα ζωντανά, μέχρι που ήρθε η Κενομάνια επίκληση  και το εξαφάνισε παρέα με όλους του άλλους ήρωες του Τζουράσικ Παρκ. (Εκτός από τον μελαμψό μαθηματικό, που παρ' ότι δεν έχει κανέναν λόγο ύπαρξης στο γκρουπ επιστημόνων  τη βγάζει καθαρή στο τέλος). Παρ' ότι ήμουν ΚΑΙ το αβγό του Κολόμβου, οι δύο πιο ενδιαφέρουσες μετενσαρκώσεις μου είχαν να κάνουν με το Ελληνικό Πάσχα. 

Την πρώτη, με πήραν και με έβρασαν σε καυτό νερό. Βάρβαρο το ξέρω, μα σφίγγει το δέρμα και το 'χω βιώσει αρκετές δεκάδες φορές, οπότε όλα κουλ.

Μετά όμως με έβρασαν σε ξύδι. Έσφιξε το τσόφλι αυτή τη φορά, μα βρώμαγα σαν τον Ορέστη Μακρή. Κατόπιν, με τύλιξαν με ένα καλτσόν, μου βάλανε και ένα τριφύλλι πάνω μου και με βάψανε κόκκινο. Προφανώς ήταν οπαδοί του Πλατανιά Εφ Σι. Μετά με άφησαν να περιμένω 2-3 μέρες, και ξαφνικά μια νύχτα με ξύπνησαν, και με έβαλαν να παλέψω με τα φιλαράκια που κοιμόμασταν παρέα στην πιατέλα. Ένιωσα σαν μονομάχος στην αρένα. Με κράταγε ένας παππούς που με την εμπειρία του και το σκληροτράχηλο τσόφλι μου, πήραμε φαλάγγι όλο το τραπέζι. Το μυστικό του; Έπαιζε αμυντικά. Περίμενε τον άλλο να κάνει την πρώτη κίνηση. Και έτσι κερδίσαμε. Πόσα "δώσε και κώλο αν έχεις τα κότσια" ανάγκασα τον παππού να πει εκείνο το βράδυ, δεν φαντάζεστε. Την άλλη μέρα, πέρασα και δεύτερο γύρο μονομαχίας σε φόντο ενός λάκου με φωτιά και ενός γδαρμένου ανασκολοπισμένου αρνιού που στριφογύριζε. Παρέα με τον παππού, κάναμε όλα τα εγγονάκια να κλάψουν απ την ήττα και βγήκαμε νικητές. Τελικά, με κράτησαν ενθύμιο στο σκρίνιο, μέχρι που έσκασα από τη ζέστη το ίδιο καλοκαίρι. 

Η άλλη ήταν, η φορά που γεννήθηκα σε ένα εργοστάσιο. Δεν είχα τσόφλι. Ούτε κρόκο. Ούτε ασπράδι. Ένιωθα μεγάλος. Κούφιος, μα και γεμάτος ταυτόχρονα. Και παράξενα... γλυκός. Με τύλιξαν σε ένα σελοφάν και με έβαλαν σε ένα ράφι μόνο μου. Μια μέρα, δυο μικρά λαδωμένα χεράκια έσκισαν το περιτύλιγμα  και με κράτησαν γυμνό. Μέχρι που μου έριξαν μια μπουνιά στα μούτρα  και έσπασα στα δυο. Από μέσα μου βγήκε μια χοντρή κίτρινη κάψουλα. Που μέσα είχε... δεν θα σας πω. Είχα υπογράψει συμβόλαιο εχεμύθειας με την εταιρία που έφτιαχνε τις εκπλήξεις. Και με παράτησαν σε μιαν άκρη της κουζίνας. Κατέληξα να με φάνε οι κότες. Γι' αυτό και 'γω καταράστηκα το κωλόπαιδο που δεν μπήκε καν στον κόπο να με φάει, να καταπιεί κομμάτι του ηλίθιου παιχνιδιού που είχα μέσα μου. Μάντεψε, ποιος έψαχνε τη λεκάνη του για πλαστικά πολυβόλα, για ένα δεκαήμερο...

Μουαχαχαχαχα! 

Άντε και του χρόνου, σπίτια σας.

Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Μεγάλη Ιδέα

Πριν από μερικές μέρες, είχα μια μεγάλη ιδέα. Να ζητήσω από την κυρία Παναγιώτα, την μαμά της Χριστίνας, να μας πάει στο Δημαρχείο του Δήμου Αθηναίων, να μάθουμε για τα συσσίτιο και τις άλλες δράσεις που κάνει ο Δήμος τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Ξυπνήσαμε πρωί πρωί ενθουσιασμένες, και κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία Κοντζιά. Το δημαρχείο, όμορφο και καθαρό. Η πλατεία απ' έξω, όχι ιδιαίτερα. Φτάσαμε στο γραφείο του Δημάρχου, τον γνωρίσαμε και αρχίσαμε να τον ακολουθούμε όπου πήγαινε. Είχε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να κάνει. Θα μου άρεσε να έχω τη δουλειά του. Να προσφέρω στην κοινωνία.

Καταλήξαμε σε μια αίθουσα που είχε μαζευτεί πολύς κόσμος. Μαζί τους, και ένας γλυκούλης κύριος με ξυρισμένο κεφάλι. Για κάποιον λόγο, που δεν κατάλαβα, ήταν πολύ θυμωμένος. Κάτι έλεγε για φαγητό, και ελληνική ψυχή και πως αν δεν τον αφήσουν να δώσει το φαγητό, θα δώσει σαπούνια. Δεν κατάλαβα γιατί θύμωσε ο δήμαρχος. Και τα σαπούνια καλά δεν είναι;

Ο θεόρατος φαλακρός κύριος, είχε ένα περίεργο όνομα. Το όνομα ενός γκρεμού. Ζάλογγο θαρρώ τον λέγανε. Αλλά θα σε γελάσω και δεν το θέλω. Άρχισε να φωνάζει πιο δυνατά και να βρίζει, και πήγε να τραβήξει ένα νεροπίστολο που είχε ζωσμένο στη μέση του, για να πιτσιλίσει το δήμαρχο και να γελάσουν. Δεν κατάλαβα βέβαια, γιατί είχε όρεξη για παιχνίδια ενώ ήταν τόσο εκνευρισμένος.

Εκεί κάπου πήγε να δώσει φατούρο στον Δήμαρχο. Ο Δήμαρχος όμως, που είναι γάτα, το απέφυγε. Κι έτσι το φατούρο του κυρίου Ζαλόγγου προσγειώθηκε σε εμένα. Προφανώς ο κυρ Ζάλογγος, δεν ξέρει από φατούρο, γιατί το έκανε με κλειστά τα δάχτυλα και σφιγμένη τη γροθιά, που είναι μεγάλο λάθος. Ρωτήστε και τον Γιωργάκη τον μπροστινό μου, που είναι εξπέρ στο θέμα.

Με το που με φατούριασε ο φαλακρός κύριος, άρχισε να βρίζει και άλλο και δύο νεαροί τον έπιασαν από τις μασχάλες, και τον έβγαλαν έξω απ την αίθουσα. Ο Δήμαρχος, αναστατωμένος, έτρεξε να κάνει δηλώσεις στις κάμερες, αναφέροντας με. Βέβαια, δεν με ρώτησε αν είμαι καλά, αλλά δεν πειράζει, καταλαβαίνω. Είχε δουλειά.

Σε αφήνω τώρα αγαπημένο μου ημερολόγιο. Χτυπάει πάλι το τηλέφωνο του σπιτιού. Από το μεσημέρι δεν έχει σταματήσει. Κάτι κύριοι μας παίρνουν συνέχεια και μας λένε, πως αν μιλήσουμε πουθενά, θα μας χαρίσουν σαπούνια, και θα δώσουν και φαγητό σε κάτι σκυλάκια. Δεν κατάλαβα πολλά, μα η μαμά μου είναι ιδιαίτερα ταραγμένη. Δεν ξέρω γιατί. Αφού τα σαπούνια και τα κουτάβια είναι ωραία πράματα.

Τα λέμε αύριο.

Αννούλα. 

12 ετών (όπως και χθες, χε χε) 
Φιλάκια.

Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Τρικυμία στο κρανίο μιας λαμπάδας

Ήρθε η ώρα μου. Η ώρα μας. Ήρθε αυτή η εποχή που κάθε χρόνο δεκάδες συνλαμπαδίτισσες περνούν τα πάθη του Τζίζας.

Ο εξευτελισμός

Μας ντύνουν με κουκλάκια, αρκουδάκια, μπάρμπες, μπιμπι-μπούδες, κεν κεν, άξιον μεν, άξιον χίροζ, άξιον εστί, τον Θρυλέοντα, τον Πανάθα, το Σούπερμαν, το Μπάτμαν, μπάλες, τέρματα, πατίνια και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο διεστραμμένος ανθρώπινος νους.
Φέτος, άκουσα μερικές τις έντυσαν με ομοιώματα της Κατερίνας της Στανίση(ς), που έχει μοτέρ και γυρίζει το αρνί, φωνάζοντας "Στα μπούτια στα μπούτια".

Το τέλος

Κοντά στη λήξη της μεγάλης εβδομάδας, μας βγάζουν έξω όλες μαζί. Αφήνουν πάνω μας τις κιτσαρίες που μας φορούσαν τόσο καιρό (προφανώς για να είμαστε ασορτί με αυτούς που μας κουβαλάνε - όσες έχουν κάνει ανάσταση στην επαρχία καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ) και μας βάζουν και φωτιά.
Ναι, ξέρω πως αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξης μας, αλλά λίγη αξιοπρέπεια, λίγη χρησιμότητα, κάτι βρε αδερφέ.

Εγώ ας πούμε, πάντα ήθελα να είμαι απ αυτά τα κεριά που τα ανάβουν εραστές και μετά τα στάζουν ο ένας πάνω στο γυμνό κορμί του άλλου, λίγο πριν κάνουν παθιασμένο έρωτα ξαπλωμένοι σε μια προβιά αρκούδας στο πάτωμα του μεσαιωνικού τους πύργου.
Τώρα άντε να στάξω στο παπούτσι κανενός μόμολου, που με κρατάει λες και κουβαλάει Λάιτ Σέιμπερ, ή στην καλύτερη, να καταστρέψω το διχτυωτό καλσόν καμιάς 17χρονης χωριατοπούλας με αναστάσιμο στρασάτο σούπερ μίνι, που μας επιτρέπει να δούμε μονάχα το μισό Ίστερ Μπάνι, που έχει ζωγραφισμένο στο βρακάκι της. Και ναι, αυτή είναι η θεούσα της παρέας της. Οι υπόλοιπες κορασίδες δεν κρατάνε λαμπάδες. Με το ένα χέρι γράφουν ΈσΕμΕς στον Παναγή που βάζει γκαζάκια κάτω απ τον Ιούδα, και με το άλλο παίζουν με την τσίχλα τους.

Που και που κάποιες από εμάς, οι πιο επαναστάτριες, αν τους δοθεί η ευκαιρία, κάνουν κανά τζέρτζελο. Είναι να μην πετύχουν κυρία που να 'χει τιγκάρει το μαλλί στη λακ και να το χει κάνει σαν της Αλ Μπάντενας. Κανένα Κούνγκι, κανένα Ολοκαύτωμα. Μόνο μαλλί κυρά Τασίας να δείτε, να ευφρανθεί η καρδούλα σας.

Σε λιγότερο από μια εβδομάδα δεν θα βρίσκομαι πια κοντά σας. Στη μνήμη μου, θέλω να παίξετε δυνατά το Fire Water Burn, και να κάνετε ενός λεπτού χεντμπάνγκινγ.

Υ.Γ. Αν μετενσαρκωθώ ποτέ πάλι σε λαμπάδα, θέλω να είμαι η ειλικρινέστερη λαμπάδα όλων των εποχών. "Κεν το τέλειο αγόρι: Του λες τι ακριβώς θέλεις να πει, και το λέει με την δική του φωνή". Γιατί τα κοριτσάκια ξέρουν τι θέλουν από μικρά. Πολύ μικρά.


Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Μέχρι να ξημερώσει

"Μέχρι να ξημερώσει, όλα θα είναι καλύτερα" είπε ο Τζερόμ στην αγαπημένη του Άι, ενώ μάζευε τους εμετούς της απ' το πάτωμα.
"Τι το θελες αυτό το τελευταίο ντάκιρι ρε μωρό μου; Να τα τώρα. Κρίμα το μπέργκερ που φάγαμε πριν. Έκανε και μια περιουσία. Ολόκληρα βλέπω τα κατάπινες τα καραμελωμένα κρεμμύδια ματάκια μου. Θα πρέπει να μασάς καλύτερα το φαγητό σου, γιατί έτσι όπως τα βλέπω εδώ τα πράματα, πας ντουγρού για κολικό εντέρου.

Αφού τον είδες τον Λουίτζι που είχε κάτσει στα σκαλάκια και ξερνούσε πάνω στα παπούτσια του, δεν κατάλαβες πως ήταν μπόμπα να σταματήσεις; Τέλοσπαντων. Μην στεναχωριέσαι που έκανες εμετό πάνω στον γάτο. Δεν καταλαβαίνει τίποτα ο Χάμφρι. Να φάει λίγο μπέργκερ και αυτός. Τόσα χρόνια το ζωντανό δεν είχε δοκιμάσει, κρίμα ήταν. Τον είδα να γλύφει με περισσή όρεξη τα κομματάκια απ τη γούνα του. Μην τα σκέφτεσαι όμως εσύ αυτά τώρα. Κοιμήσου." είπε και την σκέπασε με μια κουβερτούλα. Της χαμήλωσε το φως και την φίλησε τρυφερά, καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια  ώστε να αγνοήσει τα κομματάκια μπιφτεκιού που ήταν μπλεγμένα στα μακριά μαλλιά της.

Κάθισε στον υπολογιστή του και άρχισε να χαζεύει στο ιντερνέ. Δεν θα κοιμόταν άλλωστε. Έπρεπε να έχει το νου του στην αγαπημένη του μέχρι το ξημέρωμα.
Ανοίγει ένα σύνδεσμο που βρήκε στο Τουίτερ, και τι να δει;
Κάτι μακάβριο. Αποτρόπαιο. Σοκαριστηκό.

Ένας ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να κρατά ένα κομμένο χέρι και να το δαγκώνει! Αποσβολωμένος και ταραγμένος απ' το σοκ, διαβάζει βιάστηκα ολόκληρο το άρθρο.

Ο Λουίς Σουάρεζ λέει, η παιχτούρα της Λίβερπουλ, πριν μερικές μέρες δάγκωσε στο μπράτσο έναν αντίπαλό που τον μάρκαρε στενά. Και την επόμενη μέρα, όταν ο έχων προηγούμενα μαζί του Πατρίς Εβρά πανηγύριζε το πρωτάθλημα με την ομάδα του, πήρε ένα φουσκωτό χέρι από έναν οπαδό και έκανε πως το δαγκώνει.

Φυσικά, ο Ζομποβαμπιροσουάρεζ, έφαγε 10 αγωνιστηκές τιμωρία, και δεν τον υπερασπίστηκε ούτε η ομάδα του. Αφού είναι βλαμμένος (ταλαντούχος, μα βλαμμένος), καλά να πάθει.

Κρίμα πάντως που δεν έγινε όλο αυτό στην Ελλάδα. Θα είχαμε καταπληκτικές δηλώσεις και υπερασπίστηκες γραμμές.

"Ο αέρας του πήρε το κεφάλι, και το έζμπρωξε προς το χέρι του αντιπάλου κύριε δικαστά. Αυτός ξαφνιασμένος απ τον άνεμο, άνοιξε το στόμα να πει 'Βοήθα με Παναγιά μου' και έτσι βρέθηκε ίσα ίσα να ακουμπά το μπράτσο του Ιβάνοβιτς".

"Μα κύριε δικαστά, στην Ουρουγουάη είναι δείγμα αγάπης και σεβασμού να δαγκάνεις τον πλησίον σου. Δείχνει ιδιαίτερη οικειότητα και φιλικά αισθήματα. Πως φιλιόμαστε εμείς εδώ σταυρωτά, ένα τέτοιο πράμα. Αν δεν είστε γνώστης της κουλτούρας των εθνών που παίζουν ποδόσφαιρο στην πατρίδα μας, να μην είστε αθλητικός εισαγγελέας κύριε".

Το θέμα θα έκλεινε με δήλωση του προέδρου της ομάδας που θα έλεγε: "Αφού οι Τσελσίτες είναι γνωστές Κότες, του μύρισε κοτόπουλο του παιχταρά μου, και είπε να δοκιμάσει λίγο τη φτερούγα. Και γω αυτό θα έκανα. Μπε-χα Μπε-χα!".

Είχε αρχίσει να χαράζει. Η νύχτα ήταν παρελθόν. Σηκώθηκε απ τον υπολογιστή και ξάπλωσε δίπλα στο κορίτσι του. Το αγκάλιασε, και αγνοώντας την έντονη επιθυμία για μπέργκερ που του δημιουργήθηκε ξαφνικά. Έκλεισε τα μάτια του και αποκοιμήθηκε.



Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Τρικυμία στο κρανίο ενός ποντικιού

Είμαι Ποντίκι, αλλά οι φίλοι με φωνάζουν Μάους. Όχι Μίκυ, προς Θεού. Αυτόν δεν τον χώνεψε ποτέ ούτε ο ίδιος ο Ντίσνεϊ.

Με κοιτάς και λες, αραχτός είναι αυτός. Με το καλωδιάκι του, πάνω στο αφρολεξένιο το παντάκι του, παρέα με το πληκτρολόγιο που ξέρει τόσα γράμματα, φίνα θα την περνάει.

Κι όμως.

Νιώθω πιο βρώμικος και από τον Σπλίντερ που ζούσε στον υπόνομο παρέα με τέσσερις χελωνοεφήβους. Και φταίει αυτός ο σιχαμένος ο χοντρός, που τρώει τις τυρόπιττες με τα χέρια και μετά δεν πλένεται και με πιάνει και… αχχχχχχ, ανατριχιάζω μόνο που το λέω. Λιγδώνει τη ράχη μου με την λαδωμένη και ιδρωμένη χούφτα του. Τα παχουλά του δάχτυλα αφήνουν μικρά κομματάκια σφολιάτας πάνω μου, τα οποία αργότερα πέφτουν στη σχισμή ανάμεσα στα πλήκτρα μου. Και μένουν εκεί, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

Και τελειώνει με την τυρόπιτα ο χοντρός, και θέλει μετά να παίξει. Αν είχα μάτι, θα στο έκλεινα λέγοντας το "παίξει". Κατάλαβες; Όχι; Είσαι λίγο στόκος ε; Να βάλω και ένα "τον" πριν το "παίξει"; Τώρα κατάλαβες; Ούτε τώρα; Δεν πειράζει. Θα τυφλωθείτε παρέα με τον χοντρό μια μέρα.

Ναι, ο δικός μου που λες, δεν έχει καν την ευαισθησία να με πιάσει με το αριστερό. Χάλια η κατάσταση. Ούτε να τα σκέφτομαι δεν θέλω.

Αλλά το χειρότερο είναι όταν αρχίζει να παίζει τα βιντεογκέιμς του. Κλίκι κλίκι και κλίκι κλίκι. Και πιο γρήγορα, και όλο και πιο γρήγορα. Και να με κουνάει από δω, να με πηγαίνει από κει. Απότομα. Πολύ απότομα. Να θέλω να ξεράσω τη σφολιάτα που έφαγα φάση. Και επειδή είναι και άμπαλος, χάνει και με σηκώνει και με κοπανάει στο γραφείο. Λες και φταίω εγώ που δεν μπορεί να πετύχει ούτε τον δεμένο πάνω σε στύλο Σούμο που του έβγαλε το παιχνίδι όταν κατάλαβε πόσο άχρηστος είναι.

Στο τέλος της μέρας, χαλαρώνω και παίρνω έναν υπνάκο. Οφείλω να το πω, μερικά βράδια μου είναι ξεκούραστα. Εκτός αν είναι απ' αυτές τις νύχτες. Τις υγρές, πως τις λένε. Που ιιιιιου, βλέπε παραπάνω, ολ όβερ εγκέν. Τόσο χάλια που αντί για "κλικ", θ' αρχίσω να κάνω "μπλιχ" σιγά σιγά.

Το μεγάλο μου όνειρο είναι να γίνω ασύρματο. Ούτε καλώδια ούτε γιουεσμπι να μην ξέρεις πως να τα βάλεις, τίποτα. Ανεξαρτησία. Μια μέρα θα τα καταφέρω.

Ιτς μάι νίντο.

Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Μάθε πως να γίνεις πλούσιος

Αγαπητέ αναγνώστη. Απευθύνομαι σε σένα, που πριν 2 μήνες με είχες βγάλει απ' τα ρούχα μου επειδή ρώταγες τον κύριο Γούγλη, αν "Πηγαίνουμε για πόλεμο".

Προφανώς, τώρα που σου εξήγησα πως δεν έχεις να φοβάσαι μήπως χρειαστεί να παίξεις Κόλ οφ Ντιούτι στους δρόμους της Αθήνας, αποφάσισες να... γίνεις πλούσιος.

Ποιός θα σε βοηθήσει; Ποιός; Ποιοοοος;

Μα φυσικά ο Γούγλης που ξέρει τα πάντα:

-Κυρ κυρ κυρ Γούγλη! Πως θα γίνω πλούσιος;
-Ααααα, είναι πολύ απλό παιδί μου. Πάρε ένα πόδι νυχτερίδας, 4 δράμια κύμινο, ένα κεφάλι από Ευχούλη και βράσε τα μέσα σε λίπος  αγγουριού. 
-Μαααα, το αγγούρι δεν μπορεί να βγάλει λίπος κυρ Γούγλη.
-Ούτε και συ μπορείς να γίνεις πλούσιος! 
-Γιατί;
-ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ!
-Μα...
-Και πες πως γίνεσαι. Τι θα κερδίσεις απ αυτό; Αφού είσαι ήδη ευτυχισμένος. Τι παραπάνω θες;
-Αλήθεια κύριε; Είμαι ευτυχισμένος;
-Μα φυσικά. Η άγνοια είναι ευτυχία, και εσύ αγνοείς κάτι πάρα πολύ βασικό. Άρα είσαι ευτυχισμένος.
-Τι αγνοώ καλέ κύριε;
-Πως είσαι ΗΛΙΘΙΟΣ!

Αυτά θα απαντούσε ο κύριος Γούγλης σε έναν έναν σας ξεχωριστά, αν φυσικά τον είχα προγραμματίσεις εγώ, και όχι αυτοί οι άμπαλοι Αμερικάνοι.

Αντ' αυτού, σε ωθεί στο να αγοράσεις το βιβλίο ενός τύπου, που θα σου μάθει λέει, πως να γίνεις πλούσιος στην Ελλάδα του σήμερα. Βήμα βήμα. Μόνο με 15 ευρώ.

Η στήλη, εξασφάλισε μερικά αποσπάσματα του βιβλίου, για να σου δώσει μια γεύση.

Κεφάλαιο Ι.
"Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! [...] Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος! Είσαι ηλίθιος!"

[...]

Κεφάλαιο VI.
" Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! [...] Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας! Είσαι βλάκας!"

[...]

Επίλογος του συγγραφέα.
Είσαι βλάκας, ηλίθιος και χαζός! Ευχαριστώ που αγόρασες το βιβλίο μου. Έγινα εγώ πλούσιος, και ο εκδότης μου πλουσιότερος. Πάρε μια καραμελίτσα.

Μέχρι και εκεί σε ξεγέλασε αγαπημένε αναγνώστη. Γιατί η καραμελίτσα είχε γεύση ΟΥΖΟ.  Και σε κανέναν δεν αρέσουν οι καραμέλες με γεύση ούζο.
Πήγαινε τώρα να ακούσεις την νέα διαφήμιση του Τζάμπο να χαρείς.


Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

"Το Απαγορευμένο" - Μια ιστορία άγριας αγάπης

Αυτή τη βδομάδα οι άνθρωποι που μου δίνουν φράσεις-κίνητρα για να γράφω, είχαν την φαεινή ιδέα να βάλουν κάτι... στα αγγλικά. Το αποτέλεσμα; "Throw your arms around me" έγραφε μέιλ που έρχεται κάθε Παρασκευή βράδυ στις 23:23 ακριβώς, και ανοίγει μονάχα μετά από έλεγχο αμφιβληστροειδούς, ώστε να μην μάθει κανείς ανταγωνιστής την θεματολογία της εβδομάδας.
Η "πονηρή" σημείωση που συνόδευε τη φράση έλεγε,
 "Για να σε δω και στα ρομαντικά...". 

"Ας δοκιμάσουμε", λέω εγώ.

Ήταν ψηλός, όμορφος και στιλάτος. Φορούσε πάντα κοστούμι. Ποτέ δεν τον είχαν δει να κυκλοφορεί με την ίδια γυναίκα δυο φορές. Κάτι σαν τον Barney Stinson, αλλά σε πιο μελαχρινό και πιο γεροδεμένο.
Ζούσε σε μια τεράστια μονοκατοικία λίγο έξω απ το Μόναχο, που όμως κανείς ποτέ δεν είχε να πει κάτι για το εσωτερικό της.


Ήταν καλλίγραμμη, όμορφη, με εντυπωσιακό σώμα και βλέμμα έτοιμο να ερωτευτεί.
Καθόταν μόνη στο μπαρ σαν κάτι να περίμενε. Έπιασε το κινητό της, διάβασε κάτι, το έβαλε στο τσαντάκι της και ετοιμάστηκε να φύγει.
Ήταν η ευκαιρία που έψαχνε.
Την πλησίασε και της ζήτησε να την κεράσει ένα ποτό. Δεν μιλούσε Γερμανικά, και έτσι η συζήτηση συνεχίστηκε στα Αγγλικά.

Τα πράγματα δεν άργησαν να εξελιχθούν. Ύστερα από τις τρεις πιο ευχάριστες ώρες της ζωής του, της είπε ντροπαλά να την πάει σπίτι του να δει τη συλλογή του.
"Πολύ χαζή δικαιολογία για έναν τόσο ενδιαφέροντα τύπο" σκέφτηκε, αλλά δεν την πείραξε. Ήδη είχε αρχίσει να τον ερωτεύεται.

Μπήκαν σπίτι του. Την έπιασε, και την φίλησε. Δεν ήξερε αν έφταιγε το αλκοόλ, αλλά ένιωθε κάτι πρωτόγνωρο.  Ίσως είχε αρχίσει να την ερωτεύεται.
Την οδήγησε στο υπόγειο. Έφτασαν σε μια θωρακισμένη πόρτα με πολλές κλειδαριές και της είπε πως εκεί βρισκόταν η συλλογή του.

Την άνοιξε. Η θερμοκρασία ήταν αφύσικα χαμηλή. Σαν να έμπαιναν σε ένα γιγάντιο ψυγείο.
Άνοιξε τα φώτα και τότε αυτή κατάλαβε πως ήταν όντως μέσα σε ένα γιγάντιο ψυγείο.
Στους τοίχους, κρεμασμένα από τσιγκέλια δεκάδες κομμένα ανθρώπινα χέρια. "This is my arms collection" της ψιθύρισε στο αυτί.

Έφταιξε η απότομη εναλλαγή της θερμοκρασίας; Πέρασε άραγε η επίδραση του αλκοόλ; Ούτε αυτός κατάλαβε. Κατάλαβε όμως πως σίγουρα δεν ήταν ερωτευμένος, και αυτή ήταν ένα ακόμα κομμάτι της συλλογής του. Την χτύπησε με δύναμη στο κεφάλι και αυτή σωριάστηκε ημιλιπόθυμη στο δωμάτιο.
"I am cold". Ψιθύρισε. Είχε όμως καταλάβει. "Throw your arms around me, before you kill me. I want to die, near the only thing you love" είπε.

Δεν της έκανε το χατίρι. Σιγά μην ξεκρέμαγε όλη του τη συλλογή. Της έκοψε τα χέρια, τα κρέμασε στον τοίχο και την υπόλοιπη την έκανε κομμάτια και την πέταξε στο ποτάμι.

Και έζησε αυτός καλά, και αυτήν την ξέβρασε το ποτάμι σε μια όχθη που έπαιζαν παιδάκια.

-----------------

Ελπίζω να τα κατάφερα και στο ρομαντικό.
Τα σέβη μου.

Μην είσαι αχάριστος ρε γαύρε

Μα ρε φίλε γαύρε! Είσαι αχάριστος. Ναι, καλά διαβάζεις. Α Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ο Σ !

Είσαι πρώτος σε πρωταθλήματα. Πρώτος στη βαθμολογία. Πρώτος σε νίκες. Πρώτος σε εισιτήρια. Πρώτος που τον λέει αχάριστο επίσημη ανακοίνωση ποδοσφαιρικής ομάδας παγκοσμίως (Εκτός από μια τοπική ομάδα στο Περού, οπού οι οπαδοί της έχουν το παρατσούκλι "Οι αχάριστοι" - "Los Ingratos").

Γιουχάρεις τον πρόεδρα επειδή έχεις πάρει το πρωτάθλημα απ’ τον Οκτώβρη και ο αιώνιος αντίπαλος στην χειρότερη χρονιά της ιστορίας του σου κάνει πλάκα εντός και εκτός έδρας; Και αν δεν ήταν τόσο γκαντέμης όσο συνήθως θα είχε γράψει "Ήττα" το Αλμανάκ;

Ρε, τον πρόεδρα ρε; Που από το υστέρημα του, χωρίς κανένα αντάλλαγμα σε κάνει μάγκα τόσα χρόνια; Που φροντίζει ανιδιοτελώς για να μπορείς εσύ να πηγαίνεις στο ταμείο ανεργίας με ψηλά το κεφάλι και να κάνεις πλάκα στον κύριο Γιώργο τον κλητήρα;

Τι δίνεις εσύ σε αυτή την ομάδα;

Ορίστε;

Τι εννοείς πληρώνεις εισιτήριο; Αγοράζεις διαρκείας δέκα χρόνια τώρα με 700 ευρώ το χρόνο; Και άλλα 1000 ο πατέρας σου; Έδωσες άλλα 30 ευρά για να πάρεις και τη γυναίκα στο ντέρμπι; Αγοράζεις τις εφημερίδες του πρόεδρα για αντικειμενική ενημέρωση; Πληρώνεις συνδρομητικό κανάλι απ’ όπου παίρνει ποσοστό ο πρόεδρας; Τώρα που το λες, σα να χεις ένα-δυο-δεκαπέντε λόγους να γκρινιάζεις. Εγώ αποχωρώ. Βρείτε τα. Γράψε λάθος. Τα πάμε. Πάω στην τρύπα μου. Πες μου ΦΑΠ και καλά θα μου πεις.

Μα να σε πει αχάριστο; Ντάξει... Χοντρό.

Πέρα από το φράχτη

Και που λες ο τύπος, πέρα από το φράχτη στο μαλλί, είχε μουσάκι από εκείνα τα "τρεις τρίχες εδώ, τρεις εκεί και τρεις παραπέρα", που θες ένα χιλιάρικο ταξί απ τη μια στην άλλη, σύμφωνα με τον μπάρμπα μου. Αλλά μην νομίζεις πως σταματούσε εκεί το πράγμα. Πες πως παρέβλεπες το στραβά βαλμένο καπελάκι, και το γυαλί μάσκα στις 6 το απόγευμα σε εσωτερικό χώρο, λες και θα παίξει πόκερ στο Super Las Vegas World Universe Poker Death Tournament. Δεν προλάβαινες να κατέβεις κάτω απ το λαιμό. Σε σταματούσε η χρυσή καδένα. Τόσο χρυσή και τόσο χοντρή, που άμα την πας σε "Αγοράζω Ασήμι, Αγοράζω Χρυσό και σας δίνω πενταροδεκάρες" θα σε διώξουν επειδή "Δεν αγοράζουν αντιολισθητικές αλυσίδες".

Θα μου πεις, πως αλλιώς θα στολίσει το εξίσου γυαλιστερό, απαλό, καλογυμνασμένο και φρεσκοαποτριχωμένο στέρνο του; Τζάμπα έλιωνε στο γυμναστήριο τόσους μήνες; Τζάμπα έβαλε τη μάνα του να του κάνει κερί στο στήθος; "Άμα δεν γυαλίζει η "βυζάρα", είναι σαν να μην την έχεις καν", λέει άλλωστε μια παλιά Κινέζικη παροιμία. Τέλος, το κίτρινο μπλουζάκι με το βαθύ "Βε" που η γωνία του έγλειφε τον ανώτερο κοιλιακό, συνέβαλε και αυτό με τη σειρά του, στην πανδαισία ανάδειξης των "Πεκς" του.

Ξαφνικά, εκεί που καθόταν και έπινε τον Φρέντο του, κάποιος απ την παρέα έπιασε ένα κινητό και τον φωτογράφησε. Πριν το κλείστρο της κάμερας προλάβει να κουνηθεί, ο Κάγκουρας μας είχε πάρει την πόζα-σήμα κατατεθέν του.

Χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, επιθετικό βλέμμα, χέρι τοποθετημένο έτσι που να δείχνει τον διπλανό του με το δάχτυλο και ταυτόχρονα να σφίγγει και να αναδεικνύει τον καλοδουλεμένο του δικέφαλο. Αναγκάστηκαν να κάνουν και δεύτερη λήψη, καθώς ο φωτογράφος είχε ξεχάσει το φλας ανοιχτό, με αποτέλεσμα αυτό να αντανακλά στο στήθος του Κάγκουρα και η φωτογραφία να "καεί".

Η γκρίζα φόρμα Ντσικουέρντ και τα χρυσά Μιλλένιουμ, δεν χωρούν ιδιαίτερη ανάλυση. Είναι όπως ακριβώς τα φαντάζεσαι φίλε αναγνώστη. Αζ Γκοντ εντ Σάντα Μπάρμπαρα ιντέντιντ.

Η οπτική αυτή απόλαυση όμως δεν κράτησε πολύ. Σηκώθηκε περήφανα απ τον καναπέ, τεντώθηκε, φόρεσε το αμάνικο πουπουλένιο μπουφάν του, πήρε στο χέρι τα κλειδιά με το τεράστιο μπρελόκ της Φεράρι, βγήκε απ το καφέ, μπήκε στο διπλοπαρκαρισμένο Πούντο Τζι Τι του, και έφυγε υπό τους ήχους του τρύπιου μπουριού σόμπας που είχε τοποθετήσει στη θέση της εξάτμισης.

Ποιος ξέρει. Μπορεί να ξανασυναντηθούμε καλέ μου Κάγκουρα. Αν διασταυρωθώ με κάποιον άλλο απ την αγέλη σου, θα σου στείλω χαιρετίσματα.
Τα σέβη μου.

Ήταν η ζωή μου κόλαση

"Ήταν η ζωή μου κόλαση..." και την έκανες χειρότερη, με τα ηλίθια τραγούδια που ψαχουλεύεις στο Γκούγκολ και εγώ καλούμαι να γράφω κείμενα γι αυτά, αγαπημένε αναγνώστη.

Η πέμπτη κατά σειρά αναζήτηση σου στην λέξη "Ήταν" είναι αυτό το άσμα. Ναι. Μην λες μέσα σου "Εγώ;; Ποτέ ρε Είρωνα!". Εσύ φίλε μου. Εσύ. Και συ, και ο διπλανός σου στο λεωφορείο που κοιτάζει τα βυζιά της απέναντι φοιτήτριας που κουβαλάει αυτό το περίεργο αντικείμενο. Το λένε ΤΑΦ και το χρησιμοποιούν οι αρχιτέκτονες. Αν είναι ωραία πιάσ' της κουβέντα για τη γέφυρα Καλατράβα. Σίγουρα την αντιπαθεί. Πες πόσο τη σιχαίνεσαι.  Άντε, πάλι σε έφτιαξα. (Α! για να μην το ξεχάσω, ΚΑΙ αυτή έχει γκουγκλάρει την ζωή της που ήταν κόλαση).

Με ένα πρόχειρο ψάξιμο ανακάλυψα 224 τραγούδια που οι τίτλοι τους ξεκινούν με το "Ήταν", εσύ την τσιφτετελοσκυλαδικομπουζουκοατεχνιά βρήκες να αγαπήσεις. Αυτήν πληκτρολόγησες και αυτήν αναζήτησες για να ακούσουν τα πεταχτά αυτάκια σου. Ούτε Θοδωράκη, ούτε Χατζιδάκι, ούτε Φαραντούρη ούτε καν Πλιάτσικα ρε αδερφέ. Όχι, έψαξες για Διονύση Μακρή. Τι; Δεν ήξερες ποιος το λέει; Πόνταρες σε κανέναν Κιάμο ή Βέρτη; Και γω εκεί πόνταρα. Χάσαμε και οι δύο τελικά.

Ταιριαστό το όνομα του αοιδού όμως. Πρέπει να πίνεις σαν τον Ορέστη Μακρή για να αντέξεις παραπάνω από δύο τέτοια τραγούδια. Είδες η μοίρα καμιά φορά; Μεγάλη πουτάνα.

Να λέω δηλαδή ΚΑΛΑ που το γκουγκολ σερτς που μου έτυχε δεν έγραφε "Ήταν ο Παντελίδης και τι πάει και της λέει; - Δεν ταιριάζετε σου λέω!". Ωραίος και ο Παντελίδης. Δεν λέω. Για Έλληνας Γιουτούμπερ, καλά τα έχει καταφέρει.
Αλήθεια φίλε αναγνώστη, ήξερες την έννοια του "Γιουτούμπερ";

Γιουτούμπερ, είναι ο άνθρωπος που αυτοπροσδιορίζεται ως χρήστης και καναλάρχης του Γιουτούμπ. Που ανεβάζει δικά του βίντεο και έχει και δικό του κοινό. Και μετά μαθαίνει και στην γκόμενα του πως είναι πολύ γαμάτο να είσαι Γιουτούμπερ, και γίνεται και αυτή μια και βγάζει ακόμα πιο χρήσιμα και ενδιαφέροντα βίντεο από τον αγαπημένο της. Ή βγάζουν μερικά μαζί, γιατί προφανώς οι ζωές τους δίνουν νόημα στις δικές μας. Και μετά άμα λάχει βγάζει και βιβλίο για κάτι που αυτή και κάνας δυο ακόμα θεωρούν  πως είναι ειδική. Και μετά γελάει ο κόσμος μαζί της. Και αυτή τους αποκαλεί Χέιτερς, και παίρνει ακόμα μεγαλύτερη αξία, γιατί όλα τα μεγάλα μυαλά, από τον Σωκράτη μέχρι τον Γαλιλαίο και τον Στιβ Τζομπζ, είχαν Χέιτερς. Αν μάλιστα κάποιος άλλος Γιουτούμπερ βγάλει βίντεο που να την υπερασπίζεται και να βρίζει τους Κομπλεξικούς της Χέιτερς, τότε έχει φτάσει στην ολοκλήρωση. Έχει γίνει... Αστέρι!

Γίνε και συ μια Πάρις Χίλτον. Μπορείς!

Το μόνο που με παρηγορεί, είναι πως το "Ήτανε μια φορά" ήταν ψηλότερα στα γκούγκολ σέρτσιζ. Φέιθ του χιουμάνιτι, σλάιτλι ριστόρντ.

Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr

Κι έτσι σώθηκε το δάσος

Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συνέντευξη που έδωσε ο άνθρωπος που έχει αγοράσει τις Σκουριές Χαλκιδικής, στο περιοδικό «Αγαπάμε το Χρυσό όσο αγαπάμε και τη Φύση» από τις εκδώσεις «LOL».

[…] Να εδώ κάτι γεράκους χρυσοθήρες φέραμε να κοσκινίζουν το χώμα, μπας και βρούμε λίγο χρυσούλη να βοηθήσουμε την κατακαημένη ελληνική οικονομία. Από που και ως που μας κατηγορούν για αντιοικολογικές μεθόδους εξόρυξης; Είναι όλα συκοφαντίες και μαύρη προπαγάνδα. Εμείς είμαστε πιο πράσινοι και από τον Χάλκ ντυμένο με εμφάνιση του Παναθηναϊκού. Αυτά να τα βλέπει ο λαός, που κάποιοι τους τάζουν συντάξεις και δουλειές, ενώ αρνούνται την εργασία σε γηραιούς χρυσοθήρες με εμπειρία στο Κλόνταϊκ. […]

[…]Μπορεί μερικοί να μας λένε, «Γιατί δεν πάτε να βγάλετε χρυσό απ’ τις στέπες της Ρωσίας που δεν θα ενοχλείτε κανέναν. Έχει εκεί μπόλικο.». Όχι κύριοι. Σαν τη Χαλκιδική, δεν έχει. […]

[…]Οι αριστεροί, οι κομμουνιστές και οι αναρχοάπλυτοι, έχουν καταστρώσει χρόνια τώρα το σχέδιο εξόντωσης μας. Έδιωξαν τους πραγματικούς κατοίκους της περιοχής, που πάντα μας αγαπούσαν και είχαν αφίσες της εταιρίας μας πάνω απ τα κρεβάτια τους όταν ήταν μικροί, και τους αντικατέστησαν με δικούς τους, ειδικά εκπαιδευμένους πράκτορες.

Αυτοί οι «Κάτοικοι», μας πολεμούν με αθέμιτα και άκρως παράνομα μέσα. Έχουν όπλα, χειροβομβίδες, αντιασφυξιογόνες μάσκες, μάσκες σαν του Τομ Κρουζ που μπορούν να μεταμφιέζονται σε γριές, μάσκες ενυδάτωσης και τη μάσκα του Mask. Ακόμα έντυσαν ειδικούς-επίλεκτους νάνους κομάντο, σαν παιδάκια δημοτικού, προκειμένου να μας ξεγελάσουν και να ρίξουμε τις άμυνες μας. Τελευταία ακούγεται πως σκοπεύουν να ζητήσουν βοήθεια και από την πιο αιμοσταγή επίλεκτη ομάδα ανδρών στην Ελληνική επικράτεια. Τους Νίντζα μΠΑΟΚτζίδες. Things will get ugly.

Ο απώτερος σκοπός τους όμως, είναι άλλος. Μην στεκόμαστε στη βιτρίνα. Οι άνθρωποι αυτοί, που δεν είναι άνθρωποι αλλά κακούργοι, έχουν ως στόχο να καταστρέψουν το γύρω δάσος, που εμείς με νύχια και με δόντια προσπαθούμε να προστατέψουμε. Ναι, καλά καταλάβατε. Αυτοί οι τύποι, είναι οι γνωστοί σε όλους ως Eco-Villains ή αλλιώς, "Οι αιώνιοι εχθροί του Κάπτεν Πλάνετ». Γουστάρουν να καταστρέφουν τη φύση. Αυτό και τίποτε άλλο.

Γι αυτό λοιπόν, εμείς ως εταιρία, ζητήσαμε τη βοήθεια της ελληνικής κυβέρνησης ώστε να τους αντιμετωπίσουμε. Οι καλοί αυτοί άνθρωποι, που μονάχα το συμφέρον του τόπου τους ενδιαφέρει, έστειλαν ασφαλίτες, ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΕΚΑΜ και τον Sith Lord Νίκο παρέα με τον Apprentice του Darth Άδωνι ώστε να απωθήσουμε μαζί τους ύπουλους αυτούς «Κατοίκους». Αν χρειαστεί θα φέρουμε τον Black Dragon, ακόμα και τον ίδιο τον Κάπτεν Πλάνετ.

Ο σκοπός της ζωής μου από εδώ και πέρα είναι να μπορώ να λέω αυτή την ιστορία στα παιδιά μου, να τα κοιτώ στα μάτια και να τους λέω «Και έτσι σώθηκε το δάσος…».

Ορίτζιναλι πόστιντ μπάι Είρων @τ http://www.thinkdrops.gr