Είμαι ένα τυρί. Ζω και μεγάλωσα στο Βολτέρο Κοζάνης, που αριθμεί 73 μόνιμους κατοίκους και 734 πρόβατα. Περνάω πολύ ωραία στο χωριό. Δεν έχουμε σε τίποτα να ζηλέψουμε την πόλη. Ούτε καν στην τεχνολογία, τα αμάξια και τις μηχανές.
Μιας και είπα για μηχανές, να σας πω για την πρόσφατη εμπειρία μου με την μηχανάρα του φίλου μου του Γιώργη που καβάλησα. Δεν μιλάμε για μοτοσυκλέτα. Μιλάμε για μια υπερμηχανή, η οποία έχει 854 ίππους (στην κάθε ρόδα γιατί είναι πρωτότυπο μοντέλο 2επί2, σύνολο 1708, γέννησαν και δυο φοράδες 1710) και την πήγα ξουράφι στην Εγνατία. Μιλάμε για το Βολτέρο-Θεσσαλονίκη 17 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα και 5 δέκατα. Μετρημένα με το αυθεντικό Ρόλεξ που αγόρασα 45 ευρά από παλικάρι που δούλευε στο εργοστάσιο της εταιρίας στην Αλβανία και είχε λουφάρει κάμποσα για να τα πουλήσει στο πανηγύρι να βγάλει τα έξοδα για το στριμπτιζάδικο στο Κηφισοχώρι. Και όλα αυτά χωρίς να μου σβήσει το Μάλμπουρο το κόκκινο που είναι βαρύ και ασήκωτο γιατί είναι από ειδικό χαρμάνι που κάνει εισαγωγή απ' την Κολομβία ο περιπτεράς στην πλατεία της Ασπροπλαγιάς.
Να πηγαίνω εγώ στην Εγνατία και πίσω μου, Τούφα το ντουμάνι.
Άλλη οδηγική εμπειρία σε λέω.
Να πηγαίνω εγώ στην Εγνατία και πίσω μου, Τούφα το ντουμάνι.
Άλλη οδηγική εμπειρία σε λέω.
Πωπωωωω. Γιατί τα θυμήθηκα τώρα; Γιατί; Αχχχ. Πάω να αρμέξω τίποτα, μπας και βγει η επιδότηση να πάρω και γω μια τέτοια. Αυτή η κρίση μας έχει γονατίσει. Πάνε τα λεφτά της Ευρώπης. Τα τρώνε άλλοι τώρα και δω η αγροτιά δεν έχει βετζίνα να βάλει στο Καγιέν.
Λαμόγια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου