Τρικυμία στο κρανίο ενός... μαγιό

Νομίζεις εσύ τώρα που με βλέπεις έτσι με ζωντανά χρώματα, περίεργα σχέδια και όλη μέρα στην παραλία και στα μπιτσόμπαρα, πως την περνάω φίνα και θα 'θελες να 'σουν εγώ.

ΧΑ! Ας γελάσω μέσα στα μούτρα σου. Κακομοίρη.

Ρε, ξέρεις με τι έχω να κάνω εγώ; Ξέρεις;

Έχεις σκεφτεί ποτέ;
Ρε, βαρέα και ανθυγιεινά θα έπρεπε να μου κόβουνε. Όχι να με ζηλεύουνε κι από πάνω.
Γελάς ρε; Τι γελάς; Έλα να στα πω όμορφα, έλα να στα εξηγήσω ωραία, να μάθεις μπαλίτσα απ' τον άρχοντα.

Καταρχάς. Ήλιος.

Ξέρεις πως καίει; Ξέρεις πως μου καταστρέφει το χρώμα και το ύφασμα;
Αυτούς τους βλέπεις να βάζουνε τόνους αντηλιακά για να μην καούνε;
Εγώ; Εγώ; Εγώ δεν καίγομαι νομίζεις; Φυσικά και καίγομαι. Αλλά ποιος νοιάζεται; Αρκεί να της κάνω ωραίο κώλο και τέλος. Δεν τη νοιάζει τίποτε άλλο.
Και στην τελική, ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΥΦΑΣΜΑ ΕΙΜΑΙ ΚΥΡΑ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΥΤΕ Ο ΦΟΥΣΤΑΝΟΣ ΝΑ ΣΤΟΝ ΑΝΟΡΘΩΣΩ, ΟΥΤΕ Ο ΧΟΥΝΤΙΝΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΩ ΤΗΝ ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΔΑ. Άντε μια ώρα στον καθρέφτη μας ζάλισες.

Έχω νεύρα θα μου πεις. Και δίκιο θα 'χεις. Γιατί το μαρτύριό μου δεν σταματάει στον ήλιο.
Το αλάτι πού το βάζεις; Μην απαντήσεις. Πάνω μου το βάζεις.
Όλη μέρα μέσα στο αλάτι. Μετά με τυλίγουν σε μια υγρή πετσέτα και ΑΝ το βράδυ το θυμηθούν, παίζει να με ξεπλύνουν με λίγο νεράκι. Για σαπούνι ούτε λόγος. Στο τέλος του καλοκαιριού και αν.

Δεν σου έφταναν αυτά; Το ότι κάνω όλη μέρα παρέα με το "τέτοιο" της, το έχεις συνειδητοποιήσει ποτέ; Αν είσαι άντρας θα πεις "Γαμώ ρε μάγκα μου!".
Ναι καγκουρένιε φίλε μου, ξέρω πως "αυτό" είναι ο στόχος της ζωής και της ύπαρξής σου, το ονειρεύεσαι και το κυνηγάς όλη μέρα και όλη νύχτα, αλλά εγώ τι φταίω;
Τι φταίω να κάνω παρέα με τρίχες και ιδρώτα και... ψείρες καμιά φορά (με είχε πάει κάποτε για ελεύθερο κάμπινγκ και ελεύθερα ήθη, στην Οινούσα. Μη τα πω καλύτερα. Θα χάσεις τον ύπνο σου); Το επέλεξα; Δεν το επέλεξα! Κάντε μου τη χάρη λοιπόν.

Μια μέρα θα την εκδικηθώ. Πού θα μου πάει. Θα γλιστρήσω μέσα στο νερό, θα κολυμπήσω στο κοντινότερο ρεύμα, θα φύγω μακριά και ασ' την να δείξει σε όλους, πως η στάση ζωής της είναι το... θαμνάκι.

Τά 'παμε.